မျက်တော်ပြေ

ƤAƦƬ ⑬

အိပ်စက်ခြင်းနဲ့ နိုးထခြင်းဟာ အလွှာပါးတစ်ခုပဲခြားထားတဲ့ ကမ္ဘာငယ်လေးတွေ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။

ကြားထဲက အဲ့ဒီအလွှာပါးလေး ပျက်စီးသွားတာနဲ့တပြိုင်နက် အိမ်မက်နဲ့လက်တွေ့ က တစ်သားတည်း ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီလိုနဲ့ သွားရမယ့်လမ်းကြောင်းဟာလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြတ်သားလာခဲ့တော့တယ်။

တိတ်ဆိတ်စွာ ပွင့်လာသော မျက်ဝန်းနှစ်ခုက နီရဲတောက်နေလျက်။ နာကျင်ရသော ဝေဒနါတစ်ခုကို ဘာသာပြန်ပေးနေသကဲ့သို့ ခပ်ဆွေးဆွေးဖြစ်နေ၏။ အုံ့မှိုင်းနေသော မျက်နှာထားအရ ထိုကောင်လေးရဲ့စိတ်အခြေအနေဟာ ထင်သလောက်ကောင်းမနေဘူးဆိုတာကို ချမ်းသူ ခန့်မှန်းမိသည်။

မျက်လုံးပွင့်လာပေမယ့် ဘာစကားမှမ​ပြောသေးဘဲ မျက်နှာကျက်ကိုသာ တမေ့တမော ကြည့်နေ၏။ ချမ်းသူအတွေ့အကြုံအရ ပြောရမည်ဆိုလျှင် ဒီအခြေအနေက ကောင်းမွန်တဲ့အခြေအနေတစ်ခုတော့ ဟုတ်မနေ။ စိတ်ထဲမှာ မျိုသိပ်ရတာတွေများသွားသော လူတစ်ချို့တွင် တွေ့ရတတ်သော တိတ်ဆိတ်နေခြင်းမျိုးပင်။

မနေ့ညကတည်းက တစ်ချိုးတည်းအိပ်နေတာကြောင့် စိတ်ပူနေတဲ့စိတ်က ဒီနေ့မနက်ခင်း မျက်နှာသစ်ပြီးတာနဲ့ ထိုကောင်လေးနိုးလာမည့်အချိန်ကို ထိုင်စောင့်မိနေခြင်းပင်။

အဖျားလည်း မရှိသလို နှလုံးခုန်နှုန်းကလည်း ပုံမှန်ပဲမို့ သိပ်တော့ စိုးရိမ်စရာတွေ ရှိမနေ။ သို့ပေမယ့်လည်း အပြင်မှာ တွေ့နေရတဲ့ဒဏ်ရာတွေထက် စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ဒဏ်ရာတွေက ပိုကုရခက်တယ်မလား။

"သက်သာရဲ့လား"

အသံကြားလို့ ချမ်းသူဘက်ကို လှည့်ကြည့်လာသော မျက်နှာထားက အားမာန်တွေ အပြည့်နှင့်။ တစ်ခုခုကို စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသော မျက်နှာထားမျိုး။

ချမ်းသူရဲ့စကားကို လရောင်ခက ပြန်မဖြေ။ ခြုံပေးထားသောစောင်အား ဆွဲဖယ်ပစ်ကာ အိပ်ရာထက်မှ ဝုန်းကနဲ ထရပ်လိုက်၏။ ထို့နောက် မျက်စိရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ နံရံကပ်ဗီဒိုအား ဆွဲဖွင့်လိုက်၏။

"ဘာလုပ်တာလဲ လရောင်ခ"

ချမ်းသူ လှမ်းဆွဲသော်လည်း မမှီပေ။ လရောင်ခရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ချမ်းသူအားတွန်းဖယ်ကာ ဗီဒိုအတွင်းမှာရှိနေတဲ့အဝတ်အစားများအား တစ်ထည်ချင်းထုတ်ကြည့်နေတော့၏။