کلماتی که بر قلبم تراشیده شدند

ماه و پلنگ

خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود
و ماه را از بلندایش به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من دل مغرورم پرید و پنجه به خالی زد
که عشق ماه بلند من ورای دست رسیدن بود
گل شکفته! خداحافظ اگرچه لحظه دیدارت
شروع وسوسه‌ای در من به‌نام دیدن‌و چیدن بود
من و تو آن دو خطیم، آری
موازیان به ناچاری
که هردو باورمان ز آغاز ، به یکدیگر نرسیدن بود
اگرچه هیچ گل مرده زنده نشد اما
بهار در گل شیپوری مدام گرم دمیدن بود
شراب خواستم و عمرم
شرنگ ریخت به کام من
فریبکار دغل پیشه ، بهانه‌اش نشنیدن بود
چه سرنوشت غم‌انگیزی، که کرم کوچک ابریشم
تمام عمر قفس می‌ساخت
ولی به فکر پریدن بود

آقای حسین منزوی