Dokunmak Yasak

16 | Sessiz Yakarış

Aydınlığı olmaya gittiğim kişiyle, karanlıkta kalmışım gibi...

- Hayalet Yazar

_________________________

Bölüm şarkısı: In this shirt  - The Irrepressibles
__________________________

I am lost in a rainbow
– Kayboldum gökkuşağımızda
Now our rainbow is gone
– Şimdi gökkuşağımız yok.
Overcast by your shadow
– Gölgen beni karanlıklaştırdı

Must become through your ask
– İstediğiniz gibi olmalı
But I mean dare to tell you
– Ama sana söylemeye cesaret ediyorum
That I love you – it never ends
– Seni sevdiğimi, bu hiç dinmez
And I bled everyday now
– Ve ben her gün kanadım
For a year, for a year
– Bir yıl boyunca, bir yıl boyunca

Now our rainbow is gone
– Şimdi gökkuşağımız yok.;
I am lost, I am lost
– Kayboldum, kayboldum

_________________________

"Gidin işte abi! İkiletmeyin insanı!"

Üçü de bir şeylerin yolunda olmadığını fark etmiş fakat şu an sormanın sırası olmadığını da anlamışlardı. Herkes ayrıldığında, Yiğit kucağında Yıldız'la beraber Ayla'nın kapısının önüne gelmiş ve sırtını kapıya yaslanarak yere çökmüştü.

Kendisini berbat hissediyordu... Şu an şu dakikalarda, rol yapamayacak kadar tükenmiş hissediyordu.

Dudaklarını bir şey söylemek üzere araladı. Daha iyi olup olmadığını sormak istiyordu ama bunu soramayacak kadar kötüdurumdaydı. Zihninde durduramadığı bir ses vardı ve ona karşı koymak için yoğun bir çaba sarf ediyordu.

'Ayla... Lütfen şu kapıyı aç ve benden özür dile... Lütfen benden korkmadığını söyle... Lütfen seni yanlış anladığımı söyle...'

İçinde fırtınalar koparken dışında yaprak dahi kıpırdamıyordu. Öte yandan Ayla, çığlıklarını duyamayacak kadar kaybolmuş durumdaydı. Birinin gözleri karşısındaki duvarın sabit bir noktasına takılmışken diğeri tavanı seyretmeyi sürdürdü.