Seungmin okulun popüler ve zorba grubundaydı. Chan ise ailesi olmadığı için aşağılanan, zorbalık gören biriydi.
"Sesinden bıktım! Yüzünden bıktım! Yaptıklarından bıktım!"
(angst)
Bang Chan & Kim Seungmin
[Ficin konusu tt den lorstrads]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Bağırışlar, hıçkırıklar evin dört duvarında yangınlanıyordu. Okulda olan kavga yüzünden babasından yediğinden daha fazla dayak ve söz işitmişti. Bir kaç haftanın sonunda tekrar geçirdiği kriz nöbeti ile odasının ortasında bağırıyor hıçkırıklar ağrıyordu. Elleri ile yüzünü çiziyor saçlarını çekiyordu. "Susun! Lütfen susun! Susun! Susun! Susun!" diye hiznindeki seslere yalvarıyordu. Nefessiz kalması ile bir eli boğazına giderken bir kaç sefer öksürdü.
Bakışları masasındaki maket bıçağına giderek gözleri parladı. Herşeyden kurtuluş yoluydu. Artık acı çekmezdi. Herkesin istediği de bu değil mi? Beynindeki sesler tekrar canlanırken bıçağı kavradı. Elindeki bıçağı incelediği sıra bir anda sanki eli ateşe deymiş bir şekilde sıçradı. Bıçak elinden halıya düştü. Nefesi tekrar sıklaşmaya başlarken dolabını dağıtmaya başladı "Hayır hayır. Yapmayacağım. Bunu yapmayacağım. Hayır hayır hayır". Bulduğu sakinleştirici ile ilacı ağzına attı. Nefesi biraz daha düzelirken duvara yaslandı.
Gözleri kapalı bir şekilde bı süre soluklandı. Evin boğucu havası ile "Nefes. Nefes almalıyım" diyerek üstüne birşey almadan kendini o kasvetli evden attı. Nereye gittiğini bilmeden gecenin bir vakti sokaklarda yürümeye başladı. Yanından geçen birinin onu sarhoş sanacak haldeyken hiç bilmediği bir mahalleye girdi. Denizin olduğu taraftan yürürken dükkanlara göz atıyordu. Bir çok kişi dükkanını kapatıyor geri kalanlar dışardaki eşyalarını içeri alıyordu. Yere düşen ışıkları toplayan genç bir çocukta bakışları oyalanırken önüne döndü. Yürümeye devam ederken "Yoon teyze hepsini topladım!" diyen tanıdık ses ile yerinde dona kaldı. Bakışları az önce gördüğü gence gitti.
Seungmin. Dükkandan kısa boylu bir teyze çıkıp "Çok teşekkürler Seungmin evladım. Senide yoruyorum hep böyle". Seungmin gülüp "Olur mu öyle şey teyzem? Sakin deme bir daha". Onlar gülüşerek konuşurken bir köpek Seungmin'in bacaklarında dolandı. Seungmin gülüp köpeği sevmeye başladı. "Naber Leydi. Eve mi gidiyorsun sen?". Köpeğin sahibi yanlarına gelip "Evet kapattık dükkanı. Leydi bugün çok usluydu". Seungmin'in kaşları havaya kalkarken "O zaman ödül maması!" diyerek yanında getirdiği köpek mamasını Leydi'ye verdi. Köpek mutlulukla havlayıp Seungmin'in avucundaki mamayı yedi. Seungmin yanağını yalarken kahkaha attı genç. Köpek ve sahip yanlarından uzaklaşırken Seungmin dükkandaki teyzeye veda edip arkasına döndü.
Döndüğü anda Chan gibi dona kalırken ikili arasında sessizlik oldu. İkiside birbirini süzdü. Seungmin gözlerinde minik endişe parıltıları belirdi. Çünkü karşısındaki Chan normalden çok daha kötü haldeydi. İyice çökmüş göz altları, dağınık saçları, yüzündeki yaralara ve tırnak izleri, büyük olasılıkla vücudunda da aynı yaralar vardı. Chan ise ilk defa gördüğü Seungmin ile kaşları havaya kalktı. Hep geriye attığı saçları alnına dökülmüş, siyahlar içinde giyinirken şuan üstünde açık mavi tişört ve beyaz şort vardı. İlk kendine gelen Seungmin olurken ona doğru adımladı. "Beklemiyordum seni burda". "Açıkçası bende kendimi".
Anlaşmış gibi deniz tarafından yürümeye başlarken sessizlik oluştu. Chan yanındaki bedene dönüp "İlk defa böyle görüyorum seni" dedi. Seungmin omuz silkmiş "Eski Seungmin'i tam olarak öldürmedim sadece". "Bu Seungmin'i sevdim gibi. Gerçekten sen gibi hissettirdi". Seungmin derin bir iç çekip "Buraya tanıdığım kimse gelmez o yüzden rahatım. Bana kötü davranan kimsede yok herkes ile aram iyidir. Saçlarımı alnına dağıtır, renkli giyer ve herkese yardım ederim. Kendim olurum kısaca". Chan anladığı belirterek başını salladı "Bu Seungmin'i görme fırsatım olmasına sevindim".
Sessizlik devam ederken Seungmin bir anda güldü. Chan merakla ona bakarken açıkladı kendini "Üzgünüm. Şuan ki durumumuz çok saçma. Normalde hep kavga ederiz. Ben zorbanın tekiyim sen ezik kılığındaki öğrenci. Çok saçma şuan ki halimiz". Chan'ın yüzünde küçük bir gülümseme oluşurken durdu. Seungmin de onunla dururken "Bu gece ikimizde kendimiz olduğumuz içindir belki. Bütün sağlığımız ile birbirimizin karşısında duruyoruz. Belki de o yüzdendir. Bu geçe ikimiz için bir adım olacaktır belki". Seungmin vücudunun titremesi ile nefesini dışarı verdi "İkimizin gecesi".
Chan başını sallayıp karşındaki bedene biraz daha yaklaştı "Evet ikimizin gecesi. Gerçek bizin gecesi. Hmm Sky ve Chris gecesi?". Seungmin bununla gülüp "Yarın herşey normale dönecek ve unutucağız". "Ama içimizde bir yerde bu anılar kalacak". Seungmin ona biraz daha yaklaşan beden ile sırtını duvara yasladı. Chan elini duvara koyup Seungmin'i duvar ile kendi arasına haps etti. Yüzleri iyice yaklaşırken Chan göz ucuyla onun gözleri baktı. Seungmin titrek bir nefes verip kollarını onun boynuna sardı. Gözlerinin kapanması ile Chan aralarındaki mesafeyi sıfıra indirdi.
Dudakları ilk temas ile hareketsiz kalırken Chan ağzını aralayıp öpücüğü başlattı. O gece iki beden gerçek benlikleri ile sürekli kaçmaya çalıştıkları duyguları ile özlemle birbirlerini öptü. Belki bir daha bu gece konuşulmayacak, belki unutulacaktı. Ama içlerinde hep bu geceyi yaşayacaklardır. Birbirlerinin en saf hali ile uzun zamandır sakladıkları duyguları ile öptüler. Gece bugün onlara izin vermişti. İkisinin biraz olsun dinlenmesini sağlamıştı
