Douma x Reader | Oni Ni Naritai~ (TAMAMLANDI)

Shiro Gen~

Okuyan herkese teşekkür ederim♡. Vote atan herkese teşekkür ederim♡♡. Yorum atan herkese teşekkür ederim♡♡♡. Bu üçünüde yapan herkese daha çok teşekkür ederim disjdksjdowjd ♡♡♡♡♡♡.

POV:Mizuki-Y/N

"Douma-kun, sence gerçekten hatırlayabilecek miyim?"

"Çok mu hatırlamak istiyorsun?"

"Evet... o anılar... her zaman gözümün önünde canlanıyor. Özellikle kötü birşey yaşarken." Douma-kun yanıma geldi ve eğildi. Eliyle çenemden tuttu.

"Kötü şeyler derken?" Gözlerine yine bakamıyordum, ama o beni kendisine bakmam için zorluyordu. Gözlerimi kapattım.

"Mizuki-chan... benden hâlâ korkuyor musun?" Gözlerimi geri açtım. Ona baktım, yani en azından bakmaya çalıştım.

"Bilmiyorum... seviyorum ama... korkuyorum..."

"O anılar yüzünden... ama ben o adam gibi değilim, gerçekten!! Ben seni seviyorum... her ne kadar o kadını sevsemde-"

"Konuşmayın... Douma-kun. O kadın hakkında konuştuğun anda içimde sana karşı bir kırgınlık oluşuyor... sanki senin beni sevmen artık imkansızmış gibi geliyor ve... benim umudum kesiliyor..." Douma-kun dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Ona baktım. Bakabiliyordum, ama baktığım anda o adamın yüzü oluşuyordu.

"Lütfen Mizuki-chan... beni o adam gibi görmeyi bırak, ben onun gibi değilim."

"Biliyorum!! Sen o değilsin ama yinede... olmuyor... gözümde o adam canlanıyor. Seni gördüğüm anda o adam..." Konuşamamıştım... o kıza yaşattığı tüm anılar gözümde canlanıyordu. Ani hızla Douma-kun'a sarıldım.

"En azından... en azından sana sarılabiliyorum... en azından senin saçlarına dokunabiliyorum, en azından seni öpebiliyorum... en azından seni seviyorum..." Elleriyle yüzümü tuttu. Gülümsedi.

"Evet... önemli olan bunlar. Beni sevebilmen, bana sarılabilmen." Yüzüne bakabildim, gözlerine bakabildim, hâlâda bakıyordum. Ona bakarken önümde bir anı canlanmaya başladı. Gördüğüm şey başka birinin bana şefkatle gülümsediğiydi. Onun söylediklerini duymaya başladım.

"Herşey harika olacak, biraz daha dayan lütfen, Gen. Seni burdan kurtarabilirim, ama karşılığında bu beni kaybedersin, yinede... istiyor musun??"

"Genji... b-ben... seni kaybetmek istemiyorum..."

"Kaybetsen bile buradan kurtulacaksın. Lütfen... burdan en azından birimizin kurtulması gerek... o ben olamam, sen olmalısın, Gen."

"Ama abi-"

"Gen, sadece beni dinle... insan ırkı bizi kurtaramaz. Sadece seni kurtarmaya geleceğim, ama değişmiş olacağım. Tamam mı?" Anıda ikisinide görmeye başladım. Gen kafasını salladı.

"Aferin sana, abinin şimdi gitmesi gerekiyor, yine sanırım... herneyse." Adı Genji olan oğlan gitti.

"Genji..."

"Mizuki-chan? Genji kim?"

"Ha? Ha, özür dilerim, yine daldım muhtemelen."

"O kadar daldın ki o müziğin devamını duyabildim."

"Gerçekten mi?"

"Evet. Soruma cevap ver, Genji kim?" O oğlanın adını söylemesiyle geri herşey aklıma geldi.

"O oğlan... Gen'i kurtaran kişi... Gen'in abisi... Genji."

POV:Douma

Endişe ve korkuyla yere bakıyordu. Onun için endişeleniyordum, bunu anlayabiliyordum. Kapı tıklandı, bir iblis içeri girdi.