Douma x Reader | Oni Ni Naritai~ (TAMAMLANDI)

Y/N Kızarıyor~

POV:Mizuki-Y/N

Gece olmuştu, Muzan-sama'ya doğru yola çıkmıştım. İblis olduğum günden beri hafızamı tamamen silmemiştim. Akaza-san'ın dün söyledikleri aklımdan çıkmıyordu. Douma-kun bir duygusuzsa, beni gerçekten önemsemiyor demektir. Ondan hoşlanmıyordum, sadece beni önemsememesi zoruma gidiyordu.

Muzan-sama'yı bulmuştum, en azından olduğu şehiri. Onun gücünü sezebiliyordum. Gücünü takip ettim ve arkasında eğildim.

"Sizi rahatsız ettiğim için özür dilerim, Muzan-sama."

"Ne istiyorsun?"

"İnsan hafızamı tamamen unutmak için sizi arıyordum. Hafızamı tamamen silebilir misiniz?" Muzan-sama yaklaştı, ama hafızamı tamamen silmek yerine sorular sordu.

"Ubuyashiki'nin konağının nerede olduğunu biliyor musun?"

"Hayır, Muzan-sama, orayı hatırlamıyorum, tek başıma gitmemiştim, biri beni yönlendirmişti." Bu sefer hafızamı tamamen silmek için hücrelerinden verdi. İçimdeki gücü hissedebiliyordum. Güçlendiğimi hissedebiliyordum.

"Size minnettarım, Muzan-sama." O gidince bende geri Douma-kun'un konağına doğru gitmeye başladım. İnsan bulup yiyerek tabii.

Douma-kun'un beni görmesiyle seslenmesi bir oldu.

"Mizuki-chan!! Hafızanı tamamen unutabildin mii??"

"Evet, tamamen unuttum, tek hatırladığım Hashira olduğum, başka hiç birşey hatırlamıyorum." Yanaklarımdan tuttu.

"Çok iyiii!!" Kızarmaya başlamıştım, evet kızarmaya başladığımı hissedebiliyordum.

"D-Douma-kun, bıraksanız mı diyorum?" Bıraktıda.

"Hafızan ile beraber kişiliğinde değişmiiiş."

"A-Alınmadınız değil mi? Sadece ellerinizi çekmenizi istemiştim."

"Hahah!! Alınmadım tabii ki de! İstersem yine yaparım, ama şuan meşgul'üm. Bir insan daha gelecek ve bitecek. İstersen sen gidebilirsin şuanlık."

"T-Tabii, sizi bekliyor olacağım." Douma-kun'un odasına gittim ve onu beklemeye başladım. Bir kaç dakika sonra gelip yanıma oturdu.

"İnsan yemeye gidelim mi, Mizuki-chan?~"

"Burda kalabilir miyiz, dışarıya çıkma isteğim fazla yok."

"Hmm, o zaman bugün burada kalalım. Yarın ama kesinlikle insan yemeye gidelim, olur mu?"

"Tamam, gideriz." Acaba şuan benim hakkımda ne düşünüyordu? İnsan yemeye gitmediğimiz için sinirlenmiş olabilir miydi? Ya beni aslında sevmiyorsa ve sadece güçlü olduğum için beni yanında tutuyorsa? Yada içinden aptallığımla dalga geçiyorsa? Ben düşüncelerime dalmışken Douma-kun çoktan bana yaklaşmıştı, kulağımın dibinde yine saçlarımla oynuyordu. Benim daldığımı fark ettiğinde kulağıma doğru fısıldamaya başladı.

"Mizuki-chan? Dalmışsın, birşey mi oldu?" Onun bana çok yakın olduğunu fark ettiğimde refleksle geri çekildim.

"Are? Çok mu korkuttum, o kadar dalmışsın ki beni bile fark etmemişsin!" Gerçekten, çok dalmıştım. Dürüst olmaya çalıştım.

"K-kusura bakma, Douma-kun, sadece... benim hakkımda ne düşünüyorsunuz merak etmiştim, öyle de dalmışım."

"Hmm... demek senin hakkında ne düşünüyorum merak ediyorsun ha?"

"E-evet." Söyleyecek miydi?

"Çok güzel olduğunu, iblis olunca dahada güzel olduğunu, gözlerinin güzelliğini ve arkadaş'ım olmandan çok mutlu olduğunu düşünüyordum." Arkadaşım dedi. Arkadaşım dedi. Sanki o 'arkadaşım' kelimesini deyince en güçlü Hashira'dan darbe yemişim gibi hissettim. Hatta ondanda ağırdı. Sanki hiç geçmeyecek bir yara açmıştı. Ben yine dalmıştım, onun konuşmasıyla kendime geldim.