Aniden,, hyunin omegaverse

18.bölüm

"Bebeği ve anneyi kaybedebiliriz"

°J E O N G İ N°

Bugün çok mutluydum çünkü resmen hyunjin bana evlilik teklifi etmişti. KİZLAR SİZE DİYORUM!

Elimi karnıma koyup okşamaya başladım. "Bence biz çok güzel bir aile olacağız değil mi bebeğim?"

Sanki karnımdan ses gelmiş gibi gülüp okşamaya devam ettim. Aniden karnıma saplanan ağrı ile seslice inledim. Karnımdaki ağrı daha çok artarken hyunjin'e bağırdım.

"Hyunjin! Çabuk, ah! Gel!" Hyunjin merdivenlerden koşarak inerken hızlıca yanıma geldi.

"Bebeğim noldu?!" Acıdan konuşmaz haldeydim. "Hyunjin sanırım, ah! bebeğimize bir şey oluyor! Çabuk hastaneye gidelim!"

Hyunjin hızlıca beni kucağına alıp evden çıktı. Gözlerimden yaşlar akarken bebeğimize bir şey olma düşüncesi beni fazlaca korkutuyordu.

Arabaya binip en yakın hastaneye sürmeye başladı. Acıdan doğru düzgün düşünemiyordum bile. Elimi karnıma koyup konuşmaya başladım.

"B-bebeğim bizi korkutuyorsun!" Ağzımdan ufak bir hıçkırık kaçmıştı.

"Meleğim lütfen dayan! 2 dakikaya ordayız tamam mı? Merak etme bir şey olmayacak!"

Öyle söylüyordu fakat gözündeki endişe ve sesinin titremesi tam tersini söylüyordu.

Hastaneye geldiğimizde hyunjin beni kucağına alıp koşmuştu. Hemşireler sedye getirirken hyunjin beni sedyeye yatırdı.

"Çabuk hemen ameliyathaneyi hazırlayın!" Son duyduğum cümle bu olmuştu.

°H Y U N J İ N°

Hızlıca doktorun yanına gittim. "Nasıl oldu?"

"Bilmiyorum, bir anda bağırmaya başladı. Koşarak aşağı indim fakat konuşamaz haldeydi. Doktor hanım onlara bir şey olmayacak değil mi?!"

Doktor elini omuzuma koyup bir kaç patpatladı. "Bundan emin değilim, fakat elimden gelen her şeyi yapacağıma inanabilirsin."

Doktor koşarak peşlerinden giderken ben de arkalarından gitmiştim. Ameliyathanenin içine girmeye çalışmıştım fakat bir hemşire önüme geçip "buraya girmeniz yasak beyefendi!"

"Sikerim yasağını Şimdi, karım ile çocuğum içerde can çekişiyor!" Hemşire tekrardan bana engel olup "eğer dinlemezseniz güvenliği çağırmak zorunda kalacağım!"

Sinirle oflayıp, sertçe koltuğa oturdum. Gözlerimden yaşlar akarken cebimden telefonumu çıkarıp Chan'ı aradım.

"Alo Chan"

"Efend- hyunjin iyi misin?!"

"Hayır değilim, Chan ben hastanedeyim"

"Tamam dur ağlama, noldu anlat"

"Jeongin'in bir anda karnına ağrı girdi. Ya onlara bir şey olursa, ben onlara çok alıştım onlarsız yaşayamam!"

"Tamam hyunjin ben diğerlerine haber verip geliyoruz. Sen bana hastanenin konumunu at. Sakin ol tamam mı? Ne jeongin'e ne de bebeğinize bir şey olmayacak!"

"İyi ki varsın chan"

"Sen de iyi ki varsın hyun, kapatıyorum şimdi sen konumu at"

Telefonu kapatıp chan'a hastanenin konumunu attım.

Kalbime giren ağrı ile elimi kalbime götürdüm. Kurdum rahatsız hissediyordu. Ya jeongin'e bir şey olduysa?

Ağlamam daha çok şiddetlenirken ayağa kalkıp duvara sertçe yumruk vurdum. Elimden hızlıca kan akarken elim umrumda bile değildi.

_______*°*_______
            *°*
Yaklaşık yarım saat geçmişti. Herkes gelmiş ameliyathanenin önünde bekliyorduk.

Elimin tersiyle yanaklarımdaki ıslaklığı sildim. Kapının açılması ile hızlıca ayağa kalkıp doktorun yanına gittim.

"Ne oldu doktor hanım? Bir şey yok demi? İkisi de gayet iyi."

"Öncelikle sakin olun. Şu anlık bir şey yok. Sanırım önceden çok fazla bastırıcı ilaç kullanmış, bu da bebeği olmusuz bir şekilde etkilemiş."

"Peki sonradan bir şey olur mu?"

"Bünyeden bünyeye çok değişiyor bay Hwang, umarım ki öyle bir şey olmaz. Eğer bu ağrılar çoğalırsa bebeğin düşme olasılığı çok yüksek. Ayrıca çok fazla kan kaybı olursa anneyi bile kaybedebiliriz."

"Ne?"

Ve bölüm sonu nasıl olmuş

Kaos kaos dediniz alın yaptım.

Umarım beğenmişsinizdir sizleri çooook seviyorummm bebeklerim oy ve yorum yapmayı unutmayın görüşürüzzzz 😍🥺