Her şey Çin'de Qingqing Şehri'nde başladı. Işık saçan bir bebeğin doğduğu haberi yayıldı. O günden sonra pek çok yerde süper güçler keşfedilmeye başlandı ve neden açıklanamadan zaman geçiverdi.
İnsanlık, süper insanlar toplumuna dönüştü ve şu anda d...
Selamın aleyküm! Yepyeni bir bölümle karşınızdayım. "Artık Izuku güçlerine kavuşsun." dediğinizi duyar gibiyim. Merak etmeyin, bu bölümde nihayet özgünlüğüne kavuşacak. O zaman kısa bir hatırlatmayla başlayalım;
Önceki bölüm: Kahramanlardan adam akıllı bir azar işittim ama Kacchan'ı yere göğe sığdıramadılar.
Haberciler gelmiş onu çekiyordu. O ise bağdaş kurmuş halde yere bakarak düşünüyordu.
"Dayanıklılığın müthişti. Bir de özgünlüğün! Profesyonel olunca, lütfen ajansıma gel! Kesinlikle dört dörtlük bir yardımcı olacaksın!"
Kacchan ise aldırmayıp kaşlarını çatarak yeri izlemeye devam etti.
▪︎▪︎▪︎
Bütün şehir bu olayı konuşuyordu. Haberler durmadan aynı haberi gösteriyor, gizemli ışık patlamasını konuşuyordu.
Bunu kimin yaptığını bilmiyordum. Ama bizi kurtaran kişiye minnettardım. Kırmızı parlayan gözlerin sahibine...
Eve dönüş yolundaydım. Olan olayları düşünüyordum.
"Deku!"
Arkamı döndüm.
"Kacchan...?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kacchan, koşarak bana doğru geliyordu. Durdu ve soluklandı. Ardından yumruklarını sıkarak;
"Senden yardım falan istemedim! Sen de bana yardım etmedin, tamam mı?! Tek başıma hallederdim. Sen özgünlüğü olmayan, keçileri kaçırmış defolunun tekisin! Sakın beni küçümseyebileceğini sanma!"
Bağırarak; "Aklın sıra sana borçlanacaktım, öyle mi? Sakın beni küçünmeseme!" dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra da arkasını döndü ve uzaklaşmaya başladı.
"Kahrolası inek seni!"
Dayanıklılık... Tıpkı Kacchan'ın dediği gibi. Bir şey başardığım ya da bir şeyi değiştirdiğim söylenemez. Ama mutluyum. Artık gerçekçi bir gelecek düşünebilirim...
"Ben geldim!"
All Might, önümdeki ara sokaktan aniden fırlayınca az kalsın dilimi yutacaktım.
"Aaaa-- All Might! Ne işin var burada?"
"Hahhahahaa! Çok hızlı geldim." dedi ve kaslarını gösterdi.
"Çünkü ben All Might--"
"Ağağağağağağağa!"
Çığlığı bastım. All Might aniden cılız haline geri dönmüştü.
"Delikanlı. Teşekkür etmeye, bir şeyi düzeltmeye ve bir öneride bulunmaya geldim."
Onu dinlemeye başladım.
"O zaman orada olmasaydın, boş laflar eden, streç tulum giymiş bir adama dönüşebilirdim. Teşekkürler."
"Hayır... Zaten her şey benim yüzümden oldu." dedim hızlıca.
"Yanlışın var delikanlı. Sen çok cesurdun. Kahramanların ortak bir noktaları vardır. O da: Düşünmeye fırsat bulamadan, bedenlerinin harekete geçmesidir."
Boynumu yere eğdim. Gözlerim doldu. Kalbimi tuttum. All Might; "Sana da öyle oldu, değil mi?" diye sordu.
Ağlamaya başladım. "Evet..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen kahraman olabilirsin."
Bu doğduğumdan beri duymak istediğim o cümleydi. Benim için çok şey ifade ediyordu.
Rüyalar gerçek olabilir. Bu arada söylemeyi unuttum. Bu, en büyük kahraman oluşumun hikayesidir...
Evett! Bölüm sonuna geldik. Biraz kısa oldu farkındayım ama bu bölüm animedeki 2. Bölümün sonu. Sonraki bölüm çok güzel ve uzun olacak. O zaman görüşürüz.
