MY HERO ACADEMİA

~ARABA KAZASI~ (EK BÖLÜM)

Selam! Tekrar ben geldim. Bu bölüm Lalisa'ya ilgili olacak <3 Uzun bir bölüm yazmayı düşünüyorum. Vakit kaybetmeden hemen başlayalım.

▪︎▪︎▪︎

İKİ GÜN SONRA

Lalisa'nın Ağzından...

U.A giriş sınavında elimden geleni yapmıştım. Varımı yoğumu ortaya koyup puan almaya odaklanmıştım. Çok fazla özgünlük kullanmamaya dikkat ettiğimi düşünüyordum ancak ellerim yine de tahriş olmuştu...

Giriş sınavı bitiminde, adının Iida olduğunu öğrendiğim bir öğrenci, Şifacı Kız'a görünmem gerektiğini söylemişti. Haklıydı da...

İlk önce benden daha ağır yaralar alan öğrencilere öncelik verdim. Sonra da kendim gittim.

Şifacı Kız'ın özgünlüğü gerçekten muazzam... Ama yanağımdan öpmesi... Gerçekten tuhaf hissettirmişti.

Evdeydim... Giriş sınavı sonuçlarının gelmesine daha çok vardı. Gelmesine de gerek yoktu açıkçası. Zaten sınavı geçtiğime emindim.

Robotları katletmekten kazandığım puanların yanı sıra kurtarma puanları da kazanmıştım.

Odamdaydım ve yatağımda müzik dinliyordum. Müziğin sesini kıstım ve düşünmeye başladım.

O yeşil saçlı çocuk...

Aylar önce bir kötü adamın saldırısından kurtardığım, All Might'la beraber antreman yapan çocuk...

Nasıl bir an bile tereddüt etmeden sıfır puanlık dev robotun üzerine atılmıştı?

Özgünlüğü bana bir yerden tanıdık geliyordu.

Başımı iki yana salladım ve kulaklığımı çıkardım. Dört duvar arasında oturmak bana iyi gelmiyordu. Satoshi dışarı çıkmıştı ve evde kalmam konusunda beni tembihlemişti.

Neymiş efendim? Giriş sınavında çok güç kullanmışım ve dinlenmem gerekiyormuş. Tamam, anlıyorum... Abim benim için endişeleniyor fakat artık ben büyüdüm.

Yani, o eve dönmeden dışarı çıkıp gelsem en fazla ne olabilir ki?

Hızla yataktan atladım ve hazırlandım. Tam kapıdan çıkmışken kulaklığımı unuttuğumu fark ettim.

"Off! Tekrar içeriye girmekle uğraşmak istemiyorum."

Ellerimi havaya kaldırdım ve rüzgarı kontrol ederek kulaklığımı odamın camından dışarı çıkarıp yanıma kadar getirttim.

Koşarak metroya doğru yol aldım. Caddelerde koşarken insanların gözleri bana takılıyordu. Artık alışmıştım...

Gideceğim yer belliydi...

O olay olmadan önce, ailemle gittiğimiz son yere...

Satoshi evden sık sık ayrılmama ve buraya gitmeme alışmış olmalıydı. Ama yine de her eve geç dönüşümde azar yiyordum. Tekrar ve tekrar...

Soluklanmak için bir elektrik direğine yaslandım. O anda telefonum titredi.

Aha, sıçtım!

Abim bana mesaj atmıştı...

▪︎▪︎▪︎

SATOSHİ

-> "Evden kaçtığını biliyorum, sersem."

▪︎▪︎▪︎