𝙳𝚎𝚊𝚍𝚕𝚢 𝙺𝚒𝚜𝚜 \\ 𝐁𝐚𝐣𝐢𝐟𝐮𝐲𝐮 𝐚𝐧𝐠𝐬𝐭

2.9

Seashells🐚🐚

Herkes ne hissedeceğini, söyleyeceğini bilemeden sadece birbirine bakıyordu. Neden oluyordu ki bunlar? Hanma yüzünden miydi? Yoksa önlerinde duran bu herif fazla mı kafayı sıyırmıştı?

Belki de hepsi Baji yüzündendi. Sonuçta Kisaki öyle söyledi. Eğer "kahramancılık" oynamasaydı şuanki durumda olmayabilirdi. Şuan eğer polisi arasaydı bu seçimi yapıyor olmayacaktı belki de.

Bu düşünceler dönüyordu Baji'nin kafasında. Kendini suçlamaktan başka bir şey yapamıyordu ve bu Hanma için de geçerliydi. Fakat kendini suçlayan iki kişi haricinde odada bulan diğer iki kişiden biri ölecekti onların yerine.

Bunu her ikisi de kaldıramıyordu.

"Sürenin başladığını söylememe gerek var mı? Yoksa ikisinin de ölmesini bu kadar çok mu istiyorsun Baji?" diyordu Kisaki. Ama sesler Baji'ye bir uğultu, tıpkı bir çınlama gibi geliyordu.

Bu bir kabus olmalı düşüncesinden farklı bir şey düşünemiyordu. Bir kurtuluş arıyordu gözleri. Sadece kurtuluş için küçük bir fırsat..!

Ama bu karanlık ve tozlu, eskimiş depoda öyle bir fırsat söz konusu olamazdı. Kisaki ve adamları her tarafı çevrelemiş ve silahlıydı.

Hâlâ bir takım sesler duyuyordu uğultularla karışık. Hiçbiri net değildi ve kafasını toparlayamıyordu bunun için. Nefesi daralıyor, görüşü bulanıklaşıyordu.

"Baji!" ancak sadece bir sesi seçebilmişti. Kazutora güçlü bir sesle seslenmişti ona. Baji, irkildi önce. Ardından ona seslenene baktı.

"Sakin ol" dedi Kazutora. "Sadece sakin ol... ve aklına gelen ilk ismi söyle."

O kadar durgun ve rahat bir tondan söyleyebilmişti ki bunları... İnanamıyordu Baji.

"Hayır" dedi bu sefer. Gülümseyerek. "Sakin ol... ve adımı söyle Baji." Baji kalbinin sıkıştığını hissediyordu. Nefes alış-verişi gittikçe düzensizleşiyordu. Ama bütün bunlara rağmen Kazutora gülümseyebiliyordu.

"Tora saçmala-"

"Başka ne yapabiliriz Hanma?!" diyerek sözünü kesti Kazutora. "Burada olduğumuzu bilen hiç kimse yok. Bizi kurtarmaya kimse gelmeyecek!" dedi tek nefeste.

O anda anladı Baji. O gülümsemesinin ardında korkudan başka bir şey yoktu. Yoktu ama yine de gülümsemeye devam ediyordu adeta yarın yokmuşcasına.

"O yüzden... bırakın da ben sizi kurtarayım..." dedi Kazutora yalvarırcasına. Ardından az önceki gülümsemesi ile Baji'ye döndü.

"Daha Chifuyu ile yapmanız gereken çok şey var... değil mi?" Baji bir şey söylemek için ağzını oynatıyor, ama sesini asla duyuramıyordu. Biri adeta boğazını sıkıyor gibiydi.

Karma... bu karma olmalı değil mi? diye düşünüyordu kendi kendine. Bu geçmişinde yaptığı şeylerin karmasıydı.

O halde neden bu karmayı onlar yaşıyordu?

Yavaş yavaş yanaklarının ıslanmaya başladığını hissetmişti. O zaman fark etti ağladığını.

"Kazutora-san... Bunu yapmana izin veremem ben..." dedi Chifuyu mırıldanarak, sadece kendi duyacak şekilde. Ardından derin bir nefes aldı ve Baji'ye döndü o da.