𝙳𝚎𝚊𝚍𝚕𝚢 𝙺𝚒𝚜𝚜 \\ 𝐁𝐚𝐣𝐢𝐟𝐮𝐲𝐮 𝐚𝐧𝐠𝐬𝐭

1.9

"Teşekkür ederim... çok... teşekkür ederim."

Baji bir süre baktı ona. Hâlâ böyle birine bunları nasıl yaşatabildiğini aklı almıyordu. Kalbi acıyor, gözlerinin sulanmasına neden oluyordu.

Gözlerini kapadı sırf gözyaşları akmasın diye. Şimdi ne yapması gerekiyordu? Mesafe koymaları gerekiyordu ama evren adeta buna izin vermiyordu.

Kafası yere eğili olan çocuğun kafasına elini koydu ve kısa bir süre de olsa okşayıp çekti elini.

"Bulunca teşekkür edersin." dedi ardından da.

"Şimdi bugünlük dinlen sen. Zaten hava kararıyor yavaş yavaş."

"Ama Peke J-"

"Onu ben ararım. Sen bugün iyileşmeye yarın da okuluna odaklanmaya bak." diyerek uzaklaştı Chifuyu'dan.

"Tek başına olmaz Baji ben de yardım edeyim." diyordu Chifuyu ısrarla.

Ama Baji çoktan kararını vermişti. Peke J'yi kendisi arayacaktı.

"Chifuyu yarın okula gitmek istiyorsun değil mi? O halde uyuyup dinlenmeye odaklan. Okul çıkışından sonra söz aramana izin vereceğim." dedi Baji eline telefonunu alıp arkasına dönerken.

"Bana güven." diyerek te kapıdan çıktı.

Chifuyu ne diyeceğini ne yapacağını bilemedi. Sadece kapanan kapının arkasından baktı.

İçi acıyordu Chifuyu'nun. Buraya geldiğinden beri hiç geçmemişti. Mesafesini sabit tutmaya çalışıyordu. Ama hâlâ Baji'nin gözlerinde o eski çocuk Baji'yi görürken bunu yapmakta zorlanıyordu.

Belki de cidden değişmeye çalışıyordu? Baji'nin ağlayacağını hiç düşünmezdi mesela. Eğer lisedeki Baji olsaydı ağlamazdı diye düşündü kendi kendine.

Ama güvenemiyordu işte. Unutamıyordu yaşadıklarını. Her anında her krizinde yanında olan biri arkandan bıçaklarsa en fazla ne yapabilirdin ki zaten?

Keşke hiç gelmeseydim... eve adım attığından beri böyle düşünüyordu. Buraya gelirken kendini sokakta yaşamaktan daha iyidir diye teselli ediyordu. Fakat şimdi hangisi daha iyi karar veremiyordu.

Sokakta yaşasa daha mutlu bile olabilirdi belki...

Bu düşüncelerin onu daha fazla boğmasına dayanamadı Chifuyu. Hastalığın verdiği halsizlik üzerine bir de buna katlanamıyordu.

Bu yüzden daha fazla bir şey düşünmemek adına uyudu. Yarın kucağında kedisini görme umuduyla...

><><

Baji evden çıkar çıkmaz önce bir banka oturdu. Evet Peke J'yi arayacaktı. Bunun için çıkmıştı zaten.

Ama dışarı çıkar çıkmaz aldığı temiz havayla görüşü buğulanmış, bunca zamandır içinde tutmak için savaştığı gözyaşları durmaksızın akmaya başlamıştı.

Neden ağlıyor bilmiyordu. Sık ağlayan biri hiç olmamıştı. Ama Chifuyu geldiğinden beri kendini durduramıyordu.

Galiba suçluluk böyle hissettiriyor diye düşündü.

Chifuyu'ya gerçekten değer veriyordu. Lisede yaptıklarından pişmanlık duyduğu için değil, gerçekten Chifuyu'ya değer verdiği için değiştiğini göstermek istiyordu.

Ama Chifuyu'nun buraya geldiğinden beri ortaya koyduğu tavır belliydi. Ve bu hiç değişmeyecek gibi duruyordu.

Yine de... dedi Baji kendi kendine. Yine de gülümsemesi için çabalayacağım. Beni affetmesine gerek yok. Çocukluğunda gördüğü gülümsemeyi, duyduğu kahkahayı geri döndürmek için çabalayacaktı.