mm: GELIN OLMUS GIDIYOR DUGUNU DE BU GECE
Tw deki diğer karakterleri uzaklastirdim gibi oldu biraz ama ben varım yani
Bunlar bir süre daha burda
Yorum yapmayı unutmayın bebislerim.
İyi okumalarrr<3
¤LAVINIA¤
Monitördeki ince sesi duyunca kaskatı kesildim. Ve gözlerim direkt Stiles'i buldu. Sarsak adımlarla Derek'in yanına gidiyordu.
Her ne kadar daha tanışalı çok olmasa da ikisinin de birbirine verdikleri değer çok rahat görülüyordu.
Derek'in Stiles'tan hoşlandığı kesindi bunu asla inkar edemezdi. Herkese olan o duvarlı bakışı Stiles'e bakınca çatlayıp toz halini alıyordu.
Stiles da Derek'e karşı boş değildi ama bu hislerinden haberdar olmadığı çok belliydi.
İlk gördüğümde Stiles'tan etkilenmiştim ne yalan söyleyeyim. Tipi, hal-hareketleri hoşuma gitmişti. Ama sonra bu etkilenme kendini müthiş bir hayranlık ve arkadaşlık duygusuna bırakmıştı. (yn:hayirhalaasigim)
O kadar kurt adam içinde insan olarak kalması, zekası, komik olması... daha birçok şey hayran olmama yetmisti. Sapyoseksüellikde vardi biraz bende.
Deaton koşarak oksijen maskesi ve elektroşok makinesini alarak gelip kalbine elektroşok uygulamaya başladı. Birkaç dakika sonra hiç bir etki alamayınca bıraktı.
Yavaş adımlarla Stiles'in yanına yaklaştım. Kafasını Derek'in durmuş kalbinin üstüne, göğsüne koymuş bir şeyler mirildaniyordu.
Birden kafasını kaldırıp "Ölemez, bırakamaz beni , yapamaz. Daha söylemem gereken şeyleri bile söyleyemedim. Beni dinlemeden bir cevap vermeden gidemez. Bunu yapamaz. Daha birlikte biriktirecegimiz bir sürü guzel anilarimiz olacakti. Geri gelecek. Yeniden o ritmi duyac..."
Cümlesini tamamlayamadan ben de ağlamaya başlamıştım. Babamla çok geç tanışıp çok erken kaybetmistim. Benzer şeyleri ben de demiştim. Ne kadar kendileri de kötü olsalarda Harry, Hermione, Ron, Nancy hep yanımda olmuşlardı. Yıkılmamı engellemeye çalışmışlardı.
Geri gelmeyecekti. Hiçbir zaman gelememişti.
Teselli bile edemiyordum. Çünkü teselliyle geçecek bir durum değildi. Asla geçmeyecekti. Beni teselli etmeye calistiklarinda daha da sinirleniyordum. Çünkü gecmeyecekti.
Stiles'in bana sarilmasiyla ben de ona kollarımı doladim. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. "Bırakmış olamaz, geri dönecek değil mi, lütfen bir şey de Lavi"
Gözlerimin içine yalvarircasina bakıyordu. Dönecek diye yalan söyleyip umutlandiramazdim. Gitmisti bile. Gözlerimdeki yaşlarla yere indirdim basimi.
O sırada kapının açılıp tüm sürünün içeri girmesiyle cevap vermekten kurtulmuştum. Bunlar nerden öğrenmişlerdi ki?
Peter Stiles ile göz göze geldiğinde olan biteni anlamisti. Yavaşça geri geri adimlayip gözden kayboldu.
Isaac, Scott hepsi şok olmuş olduğu yerde dikiliyorlardi.
"Lavi hiç bir şey demiyor. Geri gelecek ama bırakmaz o bizi değil mi Scott?"
Scott da hiç bir şey demeden yere bakınca bu Stiles için son nokta olmustu.
"YA GELECEK DIYORUM. BIRAKMADI BIZI BIRAKMAZ KI. O OLMASA BIR BOK YAPAMAYACAGIMIZI BILIYOR. GELECEK."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VULNERABLE ~sterek
Werewolf"HAYIR YİNE OLMAZ AÇ GÖZLERİNİ" diye acı içinde kükredi genç kurt. Bu olanlar çok fazlaydı hem o sadece bir insandı bu kadar şeyin başına gelmesi hiç adil değildi. Keşke dedi keşke yerinde ben olsaydım.
