ဒီနေ့လေးက ကျွန်တော်တို့ ၉ ယောက်လုံး တွေ့ဆုံရမဲ့နောက်ဆုံးနေ့လေး။ အရင်လိုအဖွဲ့လိုက်မဟုတ်ဘဲ ကိုယ်ကျွမ်းကျင်ရာ နယ်ပယ်အသီးသီးမှာ တစ်သီးတစ်သန့်လုပ်ဆောင်ကြရတော့မည်။ အရင်ကတည်းက ၂ နှစ်ခွဲ စာချုပ်သက်တမ်းပြည့်ရင် ZB1 အဖွဲ့လေးက အလိုလိုပြိုကွဲသွားမယ်ဆိုတာ နားလည်လက်ခံပြီး Debut လုပ်ခဲ့ပေမယ့် တကယ်တမ်း ရင်ဆိုင်ရတော့ အမှန်တကယ် လက်မခံနိုင်ခဲ့ကြပါ။
Company က စီစဉ်ပေးတဲ့နှုတ်ဆက်ပွဲလေးမှာ တာဝန်အရပြုံးပြနှုတ်ဆက်ခဲ့ကြရပေမယ့် အဆောင်ကိုပြန်ရောက်ချိန်မှာတော့ ဟန်ဆောင်မျက်နှာဖုံးများခွါချကာ အကုန်လုံးက ငူငူငိုင်ငိုင်။
" ကဲကဲ နောက်ဆုံးရက်လေးမှာ စိတ်မကောင်းစရာတွေ ဘေးဖယ်ထားကြရအောင်... အခု အကုန်လုံးက အသက်တွေပြည့်ကုန်ကြပြီဆိုတော့ ဘာမှမတွေးဘဲ ပျော်ပျော်ကြီး အမူးသောက်ပြီး မှောက်ကြရအောင်"
ဂျီဝူး hyeong ရဲ့အပြောမှာ အကုန်လုံးကထောက်ခံလာကြကာ အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ သောက်စားဖို့ရာပြင်ကြတော့သည်။
ဆိုဂျူး ပုလင်းများအား အလယ်တွင်ထားကာ ပတ်လည်ဝိုင်းပြီးစုထိုင်လိုက်ကြ၏။ စကားတို့ကဆိတ်သုန်းနေကြကာ ဘယ်ကစလို့စရမှန်းမသိ။
" ဘယ်ကနေ စပြောရမှန်းကိုမသိတော့ဘူး..."
စကားပြောကောင်းသူ ဆောင်းဟန်ဘင်းရဲ့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကာပြောလာသည့်စကား။ ကျန်းဟာအိုကတော့ ဟန်ဘင်းရဲ့လက်တို့အားဆုပ်ကိုင်ရင်း လက်မလေးဖြင့် ဟန်ဘင်းလက်တို့ပေါ်စုန်ချည်ဆန်ချည် ပြေးလွှားနေရင်းပြောစရာ စကားလုံးများ စီကုံးနေဟန်။
မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားမှာရှိနေသည့် ယူဂျင်းမျက်နှာလေးအား ခပ်ဆွေးဆွေးငေးမောကြည့်နေသူက ဂယူဘင်း။ အပြည့်အဝငေးမောခွင့်တော့မရ။ တချိန်လုံး တမံသလင်းကိုသာခေါင်းငိုက်စိုက်ကြည့်ကာ အရှေ့ဆံပင်များက မျက်လုံးအထိ အုပ်ကျနေသည်မို့ ကြည့်ရတာအားမရနိုင်။ ထိုဆံပင်တို့အား ဖယ်ရှားပေးချင်နေမိသည်။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
