TUTSAK

7. Bölüm " İşkence "

Bu bölümde biraz vahşet içeriyo yani benden demesi 18+ aşağısı okumasın sonra demedi demem

Ha bu arada bölüme geçmeden öncede bişeylerden bahsetmek istiyorum, kitabımı TV'de yayınlanan bazı dizilere benzetilmiş, kurgu bana ait baştan okuduğumda evet bende benzetiyorum ama yalanda söylemiyorum! Esinlendim ama tutupta saçma salak yorumlar yazmaya gerek yok! Eğer çok benzitiyolarsa buyursun gidip o dizileri izlesinler, sanki hiç emek vermemişim gibi kopyalayıp yapıştırmışım

Dediğim gibi her yoruma açığım ama bu tarz benzetmelerden hoşlanmıyorum

Savaştan

Arabayı son sürat evin önünde durdurmuştum, aşağa indiğimde yüzüme vuran rüzgarla başımı göğe kaldırdım, hava çoktan kararmış akşam olmuştu. Gördüğüm yıldızlar bana Rojinimi hatırlatırken yumruğumu sıkıp aynı anda dişlerimi sıkıyodum,

Onun o hali gözlerimin önünden gitmiyodu, hayvan gibi davranmıştım kıza artık onun canını acıtıp acıtıp onun yüzüne bakmaktan bıkmıştım, sorsan saçının tek teline zarar vericek biri olsun onu yok eder duman ederdim, halbuki en büyük zararı kendim veriyordum ona, bunu bilmek canımı çok sıkıyodu

Derin bi nefes alıp adımlarımı eve yönlendirmiştim, Serenayın kendi eviydi burası oğlumla burda kalıyodu son iki gecedir, Aliyi çok özlemiştim onu görmeye gelmiştim buraya, ona baktıkça kendimi Rojinin yanında hisediyordum

Kapıya geldiğimde zili çalma gereği duymadan kapıya iki kere vurdum,
Bi kaç saniye sonra kapı hizmetçi tarafından açılmıştı, onu umursamadan içeri girmiştim, evdeki bebek ağlama sesiyle kaşlarım çatılırken anında sert bakışlarımı hizmetçiye çevirdim

" Alimi ağlıyo?!"

Hizmetçi " Efendim aslında birşeyi yoktu, son on dakikadır ne yaptıysak susturamadık"

Bi bu eksikti zaten, içeri hızlı hızlı adımlayıp merdivenleri geçip salona giriş yaptım, salonda Serenay yanında bi kadınla Aliyi sakinleştirmeye çalışıyodu, Aliye gözlerim kaydı çatlarcasına ağlıyodu, hadi ama bir günde ikinizinde ağlamasına dayanamam Ali

" Noluyo lan" diye çıkıştığımda Serenayın gözleri beni buldu, kucağındaki oğlumla bi oraya bi buraya gidip geliyo sakinleştirmeye çalışıyodu

Serenay " Ne yaptıysam susmadı Savaş"

Bıkkınlıkla yanlarına ilerledim, üstümdeki kabanı çıkartıp koltuğa atarken siyah kazağımın kollarını yukarı doğru sıvadım

" Bi bebeğedemi bakamıyosun"

Serenay " Gayet iyiydi gerçekten, altı temiz, karnı tok, gazıda yok niye böyle yapıyo anlamadım bi türlü"

Oğlumu kucağından alıp kollarımın arasına alırken kendim sakinleştirmeye çalışıyodum, her tarafı kıpkırmızı olmuştu ağlamaktan, Rojinim olsa şimdi güzelim nede güzel bakardı oğlumuza

" Babam, noldu sana aslanım niye ağlıyosun sen?"

Birazda olsa ağlaması hafiflemiş gibiydi, niye ağlayacak annesini arıyo, benim gibi oda çok özlemişti Rojini
Az kaldı kavuşucaz

Kadın yanımızdan çekilip giderken hala kucağımda ağlayan oğlumla ilgileniyodum

Bi elimle altından tutarken diğeriyle sırtından tutmuş omzuna hizalamıştım başını, salonda gidip gelirken başımı hafifçe çevirip oğluma göz ucuyla baktım, huysuzdu hemde çok

" Noldu babam sen niye ağlayıp duruyosun? Tamam gidicez anneye aslanım, erkek adam ağlarmı sabret biraz"

Serenay " Hiçbişeyi yok gerçekten anlamadım yeni yeni başladı sabahtan beridir çok uslu"