Medya; ALYA
Rojinden
Son duvarıda aştıktan sonra ardıma bile bakmadan koşarak uzaklaştım ordan
O kadar hızlı koşmaya çalışıyodum ki
Haftalardır hapis olduğum yerden sonra ilk defa gün yüzünü görmüştüm
Ona bile dikkatle bakamıyodum sadece koşuyodum
Ana yoldan sapıp toprak yola girdim. Hava kararıyodu birazdan kaçtığımı anlayacaklardı, onlar beni bulmadan benim gidip hemen abimi bulmam gerekiyodu
Burası daha çok yürüyüş yoluna benziyodu, tektük insanlar eşofmanlarla yürüyodu, aklıma gelen fikirle durdum yanımdan geçip gidicek bi kadınla bi adam vardı onlara döndüm
" Şey bi bakarmısınız" o kadar koşmuştumki nefes nefeseydim saçlarım hep birbirine girmişti, kadınla adam bana dönmüşlerdi, bi halim onları biraz garipsetmiş gibiydi
Kadın " Buyrun"
" Ben evde telefonumu unuttumda rica etsem sizinkinden abimi arayabilirmiyim. Çıktığımdan haberi yoktu telaş yapmasın"
Kadın adama tereddüt ederek bakıyodu inanmış gibi durmuyolardı, bi gözüm onlardayken bi gözüm sürekli arkamı kolaçan edip duruyodu, kadın bana döndüğünde sıcacık bi gülümseme verdi
Kadın " Tabiki arayabilirsiniz"
Kadın telefonunun şifresini açıp bana uzattığında kocaman gülümsedim. Onlara minnetle bakıp telefonu aldım .
" Çok çok teşekür ederim, çok büyük bi iyilik yaptınız bana"
Telefonu elime aldım ama numarayı hatırlamaya çalışıyodum, neydi neydi abimin numarası
Bir kaç yazıştan sonra en sonunda hatırladım telefonu açıp kulağıma yerleştirirken bi yandanda streslice tırnağımı yiyip duruyodum
" Aç abi lütfen aç aç" adamla kadının duymaması için fısıldar gibi konuşmuştum onlardan bir kaç adım uzaklaştım
Yağız " Alo" Yorgun sesi kulaklarıma dolduğunda gözlerim dolmuştu, sesi o kadar yorgunduki nerde benim beni hep neşelendiren motive eden abimin güzel sesi
" A-abi benim Rojin" Titrek sesime engel olamamış kekelemiştim
Yağız " Rojin, Rojin nerden arıyosun beni! Nasıl arayabiliyosun? Neyse bırak bunları bi kenara iyimisin güzelim o köpek sana bişey yapıyomu. Kurtarıcam seni kardeşim kurtarıcam güven abine"
" Abi ben...abi ben kaçtım ordan, bi şekilde. Şimdi kadının birinin telefonundan arıyorum, rahat konuşamıyorum, abi gel al beni napıcağımı bilmiyorum lütfen"
Yağız " Tamam güzelim korkma tamam, sen nerdesin ben gelip alıcam seni"
" Bilmiyorum o evin bi kaç kilometre uzağındayım işte, bi yürüyüş yolu gibi bi yer burası"
Ben telefonla konuşurken bi silah patlama sesi geldi, o sesle yerimden sıçrarken telefonunu aldığım insanlarında benden farksız değillerdi
Yağız " Rojin noluyo Rojin! O seste neydi? Rojin sana diyorum bişeymi oldu Rojin!"
" Abi Savaş gittiğimi anladı galiba kapatmak zorundayım, nolur gel al beni"
Ağladığımın farkında bile değildim. Gözyaşlarım yanaklarımdan akıp giderken biraz daha burda durmamın bu insanlar içinde tehlikeli olacağını gösteriyodu, onlarda az çok anlamıştı bişeyler olup bittiğinin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTSAK
Novela Juvenil-YAPMA NOLUR YAPMA YAPMA DUR ARTIK YETER ALLAH AŞKINA DUR DUR! Tüm evi inleticek çığlığım depoda yankı yaparken onda hiçbi etki yaratmamıştı hala canice sandalyeye bağladığı adamın dişlerini kerpetenle sökmeye devam ediyodu Adamın acı dolu feryatlar...
