Günler belki de aylar geçti.Burak ile Buket'in,Benimle Emre'nin arası çok iyi.Ama şöyle bir şey var ki Pınar Mert'ten vazgeçmişti.Ayrıca Tayfun,Pelin'i bırakmıştı.Bugün günlerden Salı ve okulun son günleri.Okul bomboş.Kimse okula gelmiyor.Fakat biz eğlencesine geliyoruz.
Emre:Lan çok değişik olmuş okul.Ses yok,gürültü yok.
Burak: Harbi.
Beren:Tayfun sana noldu böyle?
Burak:Onu kendi hâline bırakın düşünüyo o şuan.
Kumsal:Hadi birbirimizi korkutmaya çalışalım.
Emre:Korkmayi ne kadar çok seviyorsun.
Kumsal:Seviyorum.
Işıkları ve perdeleri kapattık.Kimse kimseyi görmüyordu.Herkes bağırıyordu.Aslında karanlıktan korkuyorum ama neden yaptım bilmiyorum.Köşeye geçtim ve bağırmaları dinledim.Çok uzaktan geliyordu.Bir anda dibimde bir gülme hissettim.
Emre:Karanlıktan korktuğun halde neden böyle bir şey yaptın ki?Şimdi daha çok korktuğun bir şey karşında.
Kumsal:Sen mi?Asla.
Bu sefer konuşmasın aşırı dibimde hissettim.
Emre:Bunu yaparken kalbinin çarptığını hissedebiliyorum.
Kumsal:Yeter.
Yanından geçtim ve Tayfun'u buldum
Tayfun:Aç ışıkları.
Işıkları açtım.Tayfun ve Pınar yüzyüzelerdi.
Tayfun:Pınar.
Pınar:Efendim?
Tayfun:Benimle çıkar mısın?
Pınar:Ne?!
Tayfun:İstemiyorsan sorun yok.
Pınar:Ya ne istememesi?Evet tabii kii.
Sarıldılar.
Sonra ne mi oldu?Okullar kapandı herkes dağıldı.Ama biz dağılmadık.Kimse ayrılmadı hatta görüşmeye devam etti.Bizim hikayemiz de böyle bitti.
*
Evet efendim şuan yazar olarak konuşuyorum.
Teşekkürler Kumsal.Teşekkürler Pınar.Teşekkürler Beren.Teşekkürler Buket.Teşekkürler Burak.Teşekkürler Tayfun.Teşekkürler Emre.
Ve size çok teşekkürler.Bu hikâyenin kısa olduğunun farkındayım fakat daha çok hikayem olacak.O yüzden diğerlerine de bakmanızı öneririm.
Ayrıca hikayede bana destek olan Berra'ya ve Şeyma'ya da çok teşekkür ederimm.
Hepinizi coookk seviyorum.Bir daha ki hikâyede görüşmek üzereee.
Destek olanlar:Berra,Şeyma
