porcelanowe dłonie
ocierały jego łzy
"Powiedz mi co tu robisz"
"Dokładnie to samo co ty"
siedzieli w milczeniu
jej ciało drżało
zabrali jej wszystko co miała
im i tak było mało
on natomiast
oddał swe serce osobie
która jedyne
co zostawiła po sobie
to rany na duszy
i przykre wspomnienia
mówił sobie że jest okej
że to było do przewidzenia
szukali nawzajem
kogoś kto chciałby ich zrozumieć
"Mam dość twych słów"
"Wybacz nic nie rozumiem"
a mimo to na
tym przystanku autobusowym
znaleźli to czego szukali
ludzi o sercach zranionych
oboje wiedzieli
o sobie wszystko
nie potrzebowali słów
wystarczyło być blisko
wsłuchiwali się
w nocne krzyki ciszy
"Wszystko będzie dobrze"
już nic się nie liczy
odeszli
każde w swoją stronę
żałowali potem
że przeprowadzili tę rozmowę
bez poznania własnych imion
są dla siebie anonimowi
są dla siebie tylko wspomnieniem
uśmiechnęli się mimo woli
oby znów się spotkali
CZYTASZ
ja też
Poetryimagine że to ma sens, będę tu coś wstawiać raz na nigdy albo od chuja dziennie, nic pomiędzy nie jest dokończony, dlatego beka w chuj, bo publikuje coś, co powinno zostać w notatniku w telefonie XD ale publikuje żeby to było logicznie ułożone za ws...
