Yakışıklı Öküz

Bölüm-5

Keyifli okumalar :)

"Kızım öpmesine nasıl izin verdin?" Dedi Gökçe mutfakta birşeyler atıştırırken.

"Gökçe anlamıyor musun bir anda oldu diyorum sana. Öpeceği aklımın ucundan bile geçmemişti. Ama birden öpünce ne tepki vereceğimi bilemedim. Zaten hemen ayrıldım oradan" dedim Gökçe'nin beni anlamasını isteyerek.

Gökçe elindeki çikolatanın son dilimini de ağzına attıktan sonra bana dönüp bu konudan sıkılmış gibi bıkkın bir şekilde bakarak "of neyse ya, olan olmuş artık" dedi.

Evet olan olmuştu. Ne kadar karaktersizmiş ya. Otoparktayken, gözlerinde gerçekten öpmek istiyormuş gibi bir ifade görmüştüm. Demek ki yanılmıştım. Ondan nefret ediyordum. Bu kadar öküz olamazdı.

-DORUK-
Evet Nehir'i öpmüştüm. Ama onun kızmasını niye bu kadar kafaya takmıştım ki? Sonuçta o da diğer kızlar gibiydi. Herneyse onun da dediği gibi ben kim oluyordum ki onun için? Onun hayatında bir yer kaplamıyordum. O da aynı şekilde benim için birşey ifade etmiyordu. Dolayısıyla umrumda da olamazdı bu kız.

-NEHİR-

Gökçe gözleri parlayarak bana döndü.

"Denize söyleyelim de gelirken içki abur cubur falan alsın da kafamızı dağıtalım" dedi.

"Olur." Dedim gülümseyerek.

•••••

"Selam kızlar, ben yokken özlediniz mi beni?" Dedi Deniz elindeki poşetleri mutfaktaki masaya koyarken.

"Tabiki de seni özlemeyen ölsün bee" dedim gülerek.

Benim aksime Gökçe
"Aman senin neyini özleyeceğim be" diyerek dalga geçiyordu.

Deniz Gökçe'ye yandan bir bakış atarak cevap vermişti.

Poşetin içindekilere bakarken
"Sabahlıyoruz galiba?" Dedim.
Poşetlerin içinde bir sürü abur cubur ve içki vardı. Biralar votkalar çerezler cipsler..

Deniz poşetten çıkardıklarını tabaklara yerleştirirken ben de içkileri bardaklara dolduruyordum.

Gökçe içerden gelerek elinde tuttuğu filmi gösterdi.

"Korku filmi mi o?" Dedi Deniz sırıtırken.

"Eveet" dedi Gökçe neşeyle.

"Filmden sonra 'Nolur beraber uyuyalım Deniiiiz' deme ama bana" dedi Deniz gülerken.

"Ah emin ol demeyeceğim" dedi Deniz'e göz kırparak.

Bunların tartışmasını izlerken bende gülüyordum.

Herşeyi hazırlayıp salona geçtik. Televizyonun karşısındaki koltuğa Gökçeyle yerleştik. Deniz de filmi başlatıp Gökçe'yle benim arama kendini atıp kollarını omuzlarımıza koydu ve "Korkmayın fıstıklar ben yanınızdayım" dedi kendine güvenircene bir ifadeyle. Bunun üzerine üçümüzde kahkaha attık ve filmi izlemeye başladık.

Salonun ışıklarını kapatmıştık ve bir tek ışık televizyondan yansıyan ışıktı. Korku filmlerini oldum olası sevememişimdir. Çünkü izledikten sonra birkaç gün boyunca tek başıma işemeye gidemiyorum desem yeridir.

Bizimkilere dönüp
"Korku filmi izleyelim diyen kimdi?" Dedim.

Yanımda oturan Deniz hafifçe geri çekilerek Gökçe'yi işaret etti. Gökçe de televizyondan gözlerini ayırıp bana baktığında sinsi bir şekilde gülüyordu.

Aynı şekilde Gökçe'ye baktıktan sonra arkama yaslanıp televizyona bakarken "Ağzına sıçayım gökçe" dedim gülerek ve ardından Deniz'e dönüp "Aslında bu gece beraber yatabiliriz Deniz'ciğim" dedim şirin bir şekilde.