DEĞİŞİM -2-

0.4

Gözlerimi hafif araladığımı kendimi hiç olmadığım kadar huzurlu ve mutlu hissediyordum. Bu iki hissi tatmayalı uzun zaman oluyordu. Yan tarafa döndüğümde karşılaştığım yüze gülümsedim.
"Günaydın sevgilim"
Dedim ve gözlerimi aynı huzurla tekrar kapattım. Ardından gözlerimi hızla açtım ve geriye doğru giderken yataktan aşağıya düştüm.

Düşmenin verdiği acıyla elim kalçama giderken aşağıya doğru eğilmiş şaşkınca bana bakan Jimin'e baktım boş boş, heyecanla karışık şaşkınlıkla ayaklanıp Jimin'in boynuna atladım.
"Seni ne kadar özledim tahmin bile edemezsin!"
Dedim, o da kollarını yavaşça bana sardı. Gözyaşlarım artık benden bağımsız öylesine akıyordu ama şuan istediklerini yapabilirlerdi ben sonunda ona kavuşmuştum.

"Dur doktor çağırayım!"
Diyip ondan ayrıldığımda hâlâ etrafa aptal aptal bakıyordu. Kapıya doğru koştum tam çıkacakken dönüp şaşkın şaşkın etrafa bakan Jimin'in yanına giderek dudaklarına tutkulu bir öpücük bıraktım. Ben geri çekildiğimde o hâlen daha şaşkınlığını üstünden atamamıştı. Aylarca bilinçsiz uyusam sanırım bende aynı böyle uyanırdım.

Gülerek odadan çıktığımda kapının önünde oturan Taehyung beni görünce hiddetle ayağa kalktı.
"Ne işin var senin kardeşimin odasınd-"
Gülerek Taehyung'a sımsıkı sarıldım.
"Uyandı o Taehyung uyandı! Gözlerini açtı bana baktı!"
Dedim, Taehyung'dan ayrıldığımda yüzünde inanmamışcasına bir ifadeyle Jimin'in odasına koştu.

Açılan asansörden sinirle abim indiğinde ona doğru koştum.
"Abi!"
Dedim gülerek
"Roseanne neredesin ?! Tüm hastanede seni aradım!"
Abime sarıldım heyecanla.
"O uyandı abi, hadi gidip onu muayene edelim"
Dedim, abim şaşkındı o da ihtimal vermiyordu ama uyanmıştı işte sevdiğim adam!

"Kim ?"
Dedi şaşkınca
"Jimin işte abi! Gel"
Diyerek abimi elinden tutup peşimden çekiştirmeye başladım. Jimin'in odasına girdiğimde Jimin yanında ki Taehyung'a beni gösterdi.
"İşte o kız, beni zorla öptü! Ayrıca uyandığımda da yanımdaydı"
Dedi, kaşlarım çatılırken Jimin'e baktım.
"Harika bende bundan korkuyordum"
Diyen abime döndüm.
"Abi, ona ne oldu ?"
Dedim

•••••

"...buraya ilk geldiğinde başından büyük bir darbe almıştı böyle birşey bekliyordum. Öğrenmek için uyanması gerekiyordu ve uyandı. Bir kere daha yanılmamış oldum."
Dedi abim
"Bir dakika am ne ?"
Dedi Jungkook kaşlarını çatarak
"Amnezi, yani basit bir deyişle hafıza kaybı, tıp dilinde Amnezi denir"
Dedi abim

"Tıp dili de ne garipmiş öyle, başta anneme küfrediyor sandı-"
Lisa Jungkook'a dirseğini geçirip onu susturduğunda Taehyung'un arkasına saklanmış olan Jimin'e baktım.
"Beni hatırlamıyor musun ?"
Dedim
"Taehyung birşey söyle benimle konuşmasın"
Diyen Jimin iyice saklandı Taehyung'un arkasına

"Şimdi şurdan bir çakacağım hafızan yerine gelecek!"
Dedi Lisa sinirle
"Taehyung o beni taciz etti kardeşi de dövecek birşey yap!"
Jimin'in dediğiyle yüzümü ellerim arasına alıp sakinleşmeye çalıştım. Gerçekten beni hatırlamıyordu, bana dair hiçbirşey hatırlamıyordu.

"Kalıcı birşey mi bu peki ?"
Dedi Jaehyun
"Şuanlık bilemeyiz bunu bize zaman gösterecek"
Dedi abim
"Peki koroner arter, o ne durumda ?"
Dedim yüzümü ellerim arasından çıkartarak abime doğru
"Uzun bir operasyon sonucu onu hallettik hastanın onayı yoktu fakat refakatçisinin onayını aldık"
Dedi Taehyung'u göstererek

"Yani artık-"
"Evet erken müdahale ettiğimden ölüm tehlikesi artık yok"
Dedi abim, içerideki kalbim aylar sonra kanatlandı. Yaşayacaktı, önünde uzun bir ömür vardı artık sevdiğim adamın...Jimin'e döndüğümde onun bana korkuyla baktığını gördüm. Gerçekten oturduğum yerde saçlarımı yolarak çığlık atmama ramak kalmıştı.

"Hadi ama sapıkmışım gibi davranmayı kes! Kız arkadaşınım ben senin bunun daha da ilerisine gittik bi-"
"ÖHÖ ÖHÖ!"
Lisa bağırarak öksürdüğünde gözlerim korkuyla büyürken hemen yanı başımda dikilen abime baktım. Stetoskopunu ellerine dolayarak Jimin'in üstüne yürüyen abimin önüne geçen kişi Jaehyun olmuştu.

"Durda kalp atışlarına bakayım şunun Jaehyun! Bakalım onardığım kalbi ne durumda!"
Dedi sinirle, Jaehyun olmasa doktorum yeminim var demeden elindeki steteskopla boğacaktı Jimin'i
"Sonra bakarsın Hyung, hadi biz çıkalım artık"
Diyerek abimi zorla odadan çıkartan Jaehyun'a bir kere daha minnettar oldum.