Kırılmış'ın arka yüzü.... (Dekubaku)

🥀

-Katsuki'den-

Karşımda pislik Shigaraki'den başka kimse yoktu. Sinirle ona yumruk attığım sırada gülerek omuzlarımdan tuttu ve beni arkaya doğru çevirdi. Başlarda anlamadığım için atak yapacaktım ama gördüğümle olduğum yerde durdum.

Dabi'yle savaşan Shoto'nun nasıl yanarak yere savrulduğunu gördüm. Sinirle dişlerimi sıktığım vakit Shigaraki alayla kahkaha atıyordu. Kulağımda duyulan kahkahaları sinirimi bozmuşken düşen Shoto'yu kurtaracaktım ki onu birisi tuttu.

Deku'ydu gelen.

Hemen Shoto'yu yakalamış güzelce kenara indirip başını korumuştu ona doğru sinirle gelen Dabi'ye kendisi gitti ve onu Shoto'dan uzaklaştırmak için onunla savaşmaya başladı.

Yalnız bir sorun vardı.

Alevlerden bir şey görünmüyordu.

Deku gelince kendi alevlerine abanan Dabi'yle Deku zorlanıp geriye çekilmişti. Bir türlü ona yaklaşamıyordu.... Ama Dabi Shoto'ya yaklaşıyordu.

Sinirle Shigaraki'den kurtulmaya çalıştığım sırada arkaya elimi döndürüp suratına sert bir patlama yaptım.

Patlamaya rağmen beni bırakmayan ruh hastası acıyla inlemiş ama benimde acıyla bağırmama yol açmıştı.

Omuzlarımı tuttuğu elleri beni çürütüyordu. Bu öyle derin bir acıydı ki bağırmamı bastıramamıştım bile.

Benim çığlığımı duyan Deku endişe ile bana dönüp hava da uçarak bana gelmişti. Gözlerim ona ve Shoto'ya kaydığı vakit Dabi'nin Shoto'nun dibine girdiğini ama Kaminari'nin elektrikleriyle onu oradan uzaklaştırdığını gördüm.

Deku elini bana doğru uzatmış kamçılarını ise Shigaraki'nin beline sarmışken aniden bir şey oldu.

İzuku durdu. Gözleri büyüdü ve durdu. Arkasından bir bıçak uzanıyordu. Ensesinden...

Aşağı doğru baktığımda bir villain daha gördüm. Vücudunun her yerinden bıçak çıkartıyordu. Her yerinden çıkarıyordu çünkü Kaminari karnından vurulmuştu. Ona doğru bağırarak ve sertleşerek koşan Kirishima'yı gördüm ona karşı koyabilecek tek o vardı zaten içimizde.

Ama yine benim odağımda tek bir kişi vardı.

Deku'nun gözleri kapandı. Kamçısı yok oldu. Bedeni kendini saldı. Ve o an içimdeki tüm sinir ellerime yansıdı. Sinirle bağırarak çok yüksek bir patlama yarattım.

Deku'yu kucağıma alıp... Düşmeden onu tutansa bendim.

Shigaraki salağına ne oldu bilmiyorum ama patlamada savrulduğunu gördüm patlamam öyle etkiliydi ki o bıçaklığı salağa da ulaşmış ama uzakta bilinçsiz Kaminari'ye ve Shoto'ya koşan Kirishima'yı etkilememişti.

Bağırarak koştum ambulansa bağırıyordum çünkü sinirimi atmamın yolu buydu.

O benim yüzümden gitmişti değil mi... Ense... Siktir omuriliğe gelirse felç kalır. Lütfen...

"Özür dilerim! Uyan! İzuku! Özür dilerim!"

Onu ambulansa alırlarken yanağımdan akan yaşları anca fark ettim. Genzim yanıyordu. Diğer ambulanslara binen Shoto ve Kaminari görünce daha çok sinirlendim ve bağırdım. Avazım çıktığı kadar bağırdım.

Beni saran kollara rağmen bağırdım. Beni saran kolların benden farkı yoktu. Çünkü o da benim gibi sevdiğini kaybedebilirdi.

Koca bir savaş olmuştu ama benim için sadece 3 kişi zarar görmüştü.

Diğerleri umrumda değildi.

Keşke ağzımı dahi açmasaydım.

Keşke kendimi korusaydım.

İzleyeceğime harekete geçseydim.

Ama yapamadım.

Durdum.

Neden geldin ki yanıma?

Hiç gelmeseydin.

Neden bıraktın ki beni?

Daha özür dinleyemedim.

Keşke gitmeseydin.

_________________________

mei_nahakara  kitabı senin adına yazıyorum...

Okuyuculara sesleniyorum!

Bu kitap kırılmış kitabının 2. Değildir. Finali okuyanlar bilir, kitap ilk kitaptan bağımsız olarak komada kalan İzuku'yu bekleyen Katsuki ve arkadaşlarını ele alıyor.