Kırılmış'ın arka yüzü.... (Dekubaku)

🍂🍂

Çok ağır hissediyorum... Bugün Kaminari taburcu olucak ve 5 gün olmasına rağmen İzuku hala uyanmadı.

Bir yanım seviniyorken diğer yanım günden güne öyle kavruluyor ki... Hissettiklerim bana o kadar ağır ve acı geliyor ki anlatamam.

İzuku'nun yanındaydım ve karşımda İzuku'nun elini tutan ve yine gülümseyen Kaminari'ye baktım, gözlerinde hüzün yüzünde o güven veren gülümsemeyle İzuku ile konuşuyordu. Sanki cevap verebilirmiş gibi... Ona veda ediyordu.

Normalde Kaminari kalmakta ısrar etti ama Kirishima ona gideceksin diyince Kaminari o halde sende ve Shoto'da geliyorsunuz beraber toparlanıp öyle geleceğiz dedi ve duruma son noktayı koydu. Şu an gideceklerdi ve ben yalnız kalacaktım bundan asla şikayetçi değildim ki buna herkesten çok ihtiyacım vardı.

Onlarda bunu anladıkları için gideceklerdi zaten.

Biraz zaman herkese iyi gelecekti Shoto'nun yanıkları günden güne geçiyordu ve artık onu eski formunda görmek istiyordum, Kirishima'da çok zayıflamıştı Kaminari'yi bahsetmiyorum bile. En azından onları iyi görecek olursam bir tıkta olsa rahatlayacağımı düşünüyordum bu yüzden gitmek her iki taraf içinde çok doğru bir karar olacaktı.

"Görüşürüz İzuku... Uyanmaya çalış tamam mı? ^^ Ve görüşürüz Katsuki... Lütfen kendine iyi bak gelene kadar..."

"Görüşürüz Bakubro..."

"Görüşürüz Bakugou."

Derin bir nefes aldım, "Görüşürüz çocuklar, iyileşipte gelin."

Hepsi odadan çıktığında artık sadece ikimiz kalmıştık, solgun yüze bakmıştım. Ölü gibi duruyordu ama uyuyordu...

Ne kadar da trajikomik değil mi ama?

Son zamanlarda uyuyamıyordum da çünkü rüyamda gördüğüm tek şey İzuku'nun karşıma çıkıp, "İstediğin bu değil miydi Kachhan?! Sen öl dedin ve bak ölüyorum!!" demesi ve bana nefretle bakmasından başka hiçbir şey değildi.

Uykularım eziyet olmuştu ve sadece tüm gün bu odada onu izliyordum. Hastane kokusundan nefret etmeye başladım... Acaba daha ne kadar nefret edeceğim...

Hiç tepkisiz uyuyorsun... Sen uykunda bile gülümserdin... Ne görüyorsun ki İzuku? Umarım gördüğün o dünyada mutlusundur...

Ben hiç mutlu değilim çünkü...