3 gün sonra
Ortalık anca yatışmıştı ama İzuku yine uyanmıyordu. Yine uyanmıyordu. Gerçekten anlayamıyordum. Neden ben. Neden benim için bu kadar ileri gittin hep?
Neden beni geride bırakıyorsun İzuku?
Hiçbir şekilde yurda gitmemiştim. O ikisi de gitmemişti. Yanımda duran Kızıl ve yarıma baktım. Üçümüz beraber asla buradan ayrılmıyorduk. Hem Kaminari'yi yalnız bırakmamak için, hem de İzuku uyanana kadar burada duracaktık.
Kesinlikle gitme gibi bir düşüncem yoktu. Birçok kez Sensei tarafından sürüklensek bile karşı çıkıp yine buraya döndük. Biliyordum İzuku kısa sürede uyanacaktı ve o uyurken yalnız hissetmemeliydi.
Aniden ayağa kalktım ve odaya ilerledim. Karşımda duran sarı çocuğa baktım her zamanki gibi şefkatli gülümsemesi yüzünde duruyordu. Bu hali beni yarımda olsa gülümsetti. Yanına oturdum ve ona baktım.
"Bunlar senin suçun değildi Katsuki. Suçlama kendini, her zaman hepimiz atılmak zorunda değiliz, benimde korktuğum zamanlar oldu."
"Ama sen onları kurtardın."
"Zamanı gelince bende hata yaptım."
"En korkak insan bile böyle bir durumda aval aval bakmazdı Kaminari... En azından kaçardı."
"Ama sen kaçmadın, sen aval avalda bakmadın. Sende yaralandın Katsuki Shigaraki sana engeldi."
"Aşamayacağım bir engel değildi."
"Yine de olanlar senin suçun değil..."
"İzuku benim yüzümden bu halde..."
"Hayır Katsuki bu öyle değil..."
"BENİM YÜZÜMDEN! EVET DESENE SADECE! BAĞIRSANA BANA! BİLİYORUM BERBAT BİRİYİM!"
Sadece anlayışla gülümsedi ve ellerimi sımsıkı tuttu,
"Kendine suç atma. Eğer kendine suç atarsan en büyük katiller biziz. Bir sürü suçlu vardı burada, herkes bu hastanede o koca katliam içinde," gülümsedi, "sizin için sadece 3 kişi önemliydi, sadece..."
Dediklerine karşılık duraksadım, sakin kafayla düşününce hak verdim, başımı eğdim, "Haklısın... Bağırdığım için üzgünüm..."
Çenemi tutup ona bakmamı sağladı ve gülümsedi, "Sorun değil, sonuç olarak hepimiz zor bir dönemden geçiyoruz değil mi?" Çenemi nazikçe okşadı ve gülümsedi fakat beni duraksattı çünkü gözleri doldu, yine de gülümsemeyi kesmeyince hatırladığım ve gördüğüm tek yüz İzuku'nun yüzü oldu, "O bunu başaracak... Çok güçlü Katsuki... Yıllar geçse bile ne seni ne de bizi bırakmaz."
Umarım öyledir Pikaçu'm. Umarım öyledir...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırılmış'ın arka yüzü.... (Dekubaku)
Novela Juvenilİlk Dekubaku kitabım olan Kırılmış'ın yarım kalan bazı yerlerini tamamlamak istedim. Özellikle yaptığım şaşırtmalı sonda sanırım okuyucularım kendini yarım hissetti bu yüzden bende onlar için bu kitabı yazacağım.. Bu kitap komaya giren Deku'yu bekle...
