Gün saymayı bıraktım ya da uyanacak dediğim zamanlarda kendi kendimi daha çok kandırdığımın farkında değildim. Günler hatta aylar birbirini kovalarken ben bile eski düzenime zar zor oturmuşken İzuku'nun boşluğu her zamanki gibi içimde hayatıma devam ediyordum.
Bu bazen çok koyuyordu. Eskiden sırıtıyordum ama şimdi onu bile yapamıyordum çünkü Deku'suz sırıtmak bana ızdırap gibi geliyordu. Her okul çıkışı onu ziyaret ediyordum ama olmuyordu işte. Ben içimde toparlanamıyordum.
Bir kere Kaminari beni güldürmeyi başardı diye çok mutlu olmuştu, Shoto bu olanlardan sonra benimle daha çok yakınlaşmıştı ve Kirishima her zamanki hallerinde takınıp bana tam destek vermeye devam ediyordu.
Sanırım burada bu şekilde durmamın tek sebebi cidden o üçüydü.
Şu anda ise son teneffüsteydik. Tabii ben yine Deku'yu görmek istiyordum bu yüzden dizim kendiliğinden sallanmaya başlamıştı. Yanımda oturan Shoto elini bacağıma koyarak sallanan dizimi durdurdu.
"Sadece 1 saat, sık dişini."
Cevap vermeden önüme döndüm ve birlikte laf dalaşına giren Kaminari ve Kirishima'ya baktım. Tartışma konuları ise İnko-san'a götürecekleri tatlıydı.
Kirishima çilekli diye tutturmuşken Kaminari muzlu diye inat ediyordu, sinirle onlara karşı ofladım,
"O sadece vanilya ve beyaz çikolata sever aptallar!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırılmış'ın arka yüzü.... (Dekubaku)
Teen Fictionİlk Dekubaku kitabım olan Kırılmış'ın yarım kalan bazı yerlerini tamamlamak istedim. Özellikle yaptığım şaşırtmalı sonda sanırım okuyucularım kendini yarım hissetti bu yüzden bende onlar için bu kitabı yazacağım.. Bu kitap komaya giren Deku'yu bekle...
