Bu sefer herkes yanında duruyordu. Daha doğrusu Kirishima, Kaminari, Shoto ve Ochako dışarıdaydı, camdan bakıyorlardı. İnko-san yanındaydı, koltukta uyuya kalmıştı bense ayakta ve yanında onu bekliyordum.
Doktor son zamanlarda olumlu yanıtlar alındığını ve uyanmanın yakın olduğunu söyleyince hepimizin içine büyük bir umut doğmuştu.
Merakla bekliyorduk günlerdir...
Ki birden bir hareketlenme fark ettim! Gözlerini açmıştı! Gözlerim dolacağı vakit kendimi sıktım. Ben birçok şey yaşadım ama hala ona karşı tamamıyla duygularımı açamayacak kadar korkaktım.
İzuku haliyle şaşırdı ve direk bana baktı,
"Kacchan? Neden kostümün var yoksa partide miyiz?"
"Ne kostümü!? Sikim Deku! Sonunda uyandın! İki yıldır seni bekliyoruz!"
Şaşkınca bana baktı aklında bazı şeyleri tartıyor gibi duruyordu o kadar dalmıştı ve dalgındı ki yanında uyuyan annesini dahi fark etmemişti.
Gözlerinin dolduğunu gördüğümde resmen kalbim sıkışmıştı, kalbini iki elleri arasına aldı, endişeyle ona baktım. Kekeledi,
"A-annem yaşıyor mu Kacchan?"
"Ne saçmalıyorsun Deku?"
Annesine döndü ve görünce şok oldu, ellerini saçları arasında gezdirmeye başlarken titreyen sesiyle konuştu, "A-anne..."
İnko-san'ın gözleri yavaş yavaş açıldı. Oğlunu görünce eliyle ağzını kapattı, gözleri doldu. Oğluna kocaman bir sarılış bahşettiğinde hüngür hüngür ağlamaya başladılar. Deku sakinleştiğinde annesinin yanaklarını okşadı,
"Anne, babam nerde?"
İnko-san oğlu karşısında afallamıştı, kekeledi,
"B-baban mı?"
"Evet babam Hisashi Midoriya? O nerde?"
"İ-izuku o bizi terk etmişti ya."
İzuku'nun başından aşağı adeta kaynar sular döküldü, sanırım hala kendini komada sanıyordu, panikeledi, "T-tam olarak nerdeyim ben!"
Sinirle cevapladım, "İki yıldır komadaydın embesil!"
"K-koma mı?"
"Evet," Yumruklarımı sıkıp konuşmaya devam ettim, "Beni Shigaraki'den korumaya çalışırken ağır yaralandın, ensene bıçak girdi ve komaya girdin. İ-iki yıl seni bekledik İzuku..."
Şaşkın bir şekilde bize bakarken bazı şeyleri yeni anlamış gibi duruyordu. Yine uzun uzun düşüncelere dalmış bir noktaya odaklanmıştı.
"Nasıl yani tüm yaşadıklarım komadayken miydi?"
"Ne yaşadın bilmiyorum ama burdaki hayatın böyle."
Afallamıştı. Fazlasıyla o noktaya bakacağı sırada camda heyecanla ona bakan dostlarını gördü. Heyecanla gözleri doldu. Savaş aklına gelince korkuyla Kaminari'ye ve Shoto'ya baktı. Kaminari ve Shoto ona sıcak bir şekilde gülümsedi ama Kirishima ise Ochako gibi ağlıyordu.
Ama bu sefer mutluluktan ağlıyorlardı.
Ne olursa olsun uyanmana gerçekten çok sevindim İzuku'm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırılmış'ın arka yüzü.... (Dekubaku)
Teen Fictionİlk Dekubaku kitabım olan Kırılmış'ın yarım kalan bazı yerlerini tamamlamak istedim. Özellikle yaptığım şaşırtmalı sonda sanırım okuyucularım kendini yarım hissetti bu yüzden bende onlar için bu kitabı yazacağım.. Bu kitap komaya giren Deku'yu bekle...
