Kırılmış'ın arka yüzü.... (Dekubaku)

🍁

Kaç ay geçti saymadım biliyor musunuz? Bir süre sonra saymayı bıraktım. Artık umudumda azalıyordu. Kaminari, Kirishima ve Shoto ara ara geliyorlar hem diğerleri gibi İzuku'yu kontrol ediyorlardı. Tabii beni de zorla götürüp kendime getirip öyle bırakıyorlardı ama bu kolay değildi. Hem de hiç. Deku'mu bırakmak hiç kolay değildi.

Yine aynı şey oluyordu. Ama daha şiddetlisi. Gün sayısı arttıkça daha da hırçınlaşıyordum.

"HAYIR DİYORUM ÇEK ELLERİNİ!

GÖTÜREMEZ BENİ HİÇBİR GÜÇ ZORLAMAYIN BENİ!

BIRAKIN BENİ LANET OLASICALAR!

GİTMİYORUM DEKU'YU BIRAKMAM!"

Shoto ve Kirishima kolumdan tutup beni götürmeye çalışıyorlardı ancak asla başarılı değillerdi kendimi yere çivilemiştim. Ki ağlayarak bana bağıran sesi duyduğum anda duraksadım...

"Ona haksızlık ediyorsun!! Seni böyle görmeyi ne kadar isterdi! KENDİNE GEL KATSUKİ BAKUGOU! Sen onun Kacchan'ısın. Sen güçlüsün, yıkılmazsın! GÜNDEN GÜNE DAHA FAZLA AĞLAMAK BİR ŞEYİ DEĞİŞTİRMEZ!" Kaminari karşımda beni ikna etmeye çalışırken artık ağlıyordu, uzun zaman sonra onu ağlayarak görünce dumura uğramıştım ama ondan önce bağırmasına şaşmıştım çünkü bağırması da çok nadir oluyordu. Yine de usanmadan konuşmaya devam etti ama bu sefer çaresizce fısıldadı, "Gel lütfen Katsuki... Yapma bunu bize... Bunu İzuku'ya yapma... Kendine iyi bak Katsuki, İzuku için bak çünkü o sarılacağı sağlam bir vücut ister..."

Dedikleriyle gözlerim büyümüş dumura uğramıştım, haklıydı. Direnmeyi kestim ama iki kolumdanda tutan aptalı savurdum ve kendi adımlarımla ilerledim. Arkaya doğru hafifçe baktığım Kaminari'nin göz yaşlarını silerek peşimden ilerlediğini ve yanında bir elini omzuna atarak onu saran Kirishima'yı gördüm.

Kendi yanıma baktığımda ise Shoto'yu gördüm. Ani yaptığıyla ise şaşırdım ama tepki vermedim çünkü elimi tutmuştu. Bende onun elini sardım ve yurda ilerlemeye devam ettik.

Senin için iyi olacağım Deku'm... Çabuk iyileş artık.