Bin yıllık bir nefret,kin,öfke
Lanetliyorum,benim olana el uzatanları
Lanetliyorum,tahtıma el sürenleri
Lanetliyorum,tacıma dokunanları
Yetmez! Benden sonra gelen ve benim tahtıma oturan her soyu LANETLİYORUM!
Bu sözler savaşta köşeye sıkışmış bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*tık tık tık*
Beni uyandıran şey yere düşen su damlası sesiydi.Ağır olan gözlerimi açtım,soğuk yer de uzanmış baygın bir şekilde eski bir bodrumu andıran siyah ve ürkütücü olan odaya bir bakış attım.Yerden kalkamıyordum,elimi yere koyarak destek almaya çalıştım.Bir anda karnımdan ve sağ elimden kanlar akmaya başladı.Karnıma baktım ve iç organlarımın dışarı sarkarcasına olan karnımı görerek şaşkınca baktım.Bilincim yerine geldi ve aniden gelen acı hissiyle bir çığlık attım.Yerde iki büklüm oldum ve kıvranarak ellerimi karnıma bastırdım.Çok acıyordu! Ben bu acıya dayanamıyordum! Öleceğim! Kapı açılma sesiyle irkildim ve bana yaklaşan ayak sesiyle korku ve acı bütün bedenimi sardı.Oda çok karanlık olduğundan dolayı onu görmek zordu,bana yaklaştı ve eğildi.Kalın sesiyle,
"Beni suçlama sakın prenses."
Ne?
"Bu halde olman tamamen ailenin suçu,o çok sevdiğin babacığının suçu.Eğer konseye onay vermemiş olsaydı şuan da kraliyet odanda vaktini çay içerek geçiriyor olurdun."
Her şeyin suçlusu babam mı ama neden? Yaramaz bir çocukta değildim.Babam bana bunu neden yaptı neden!?
"Merak etme prenses,içinde ki Diablo'yu çıkardığımızda artık sana ihtiyacımız olmayacak ne benim ne de babanın."
Yüzünü görmüyordum ama söyledikleri şeyler beni beynimden vurmuş gibi yaptı idrak edemiyordum.Anlayamıyorum sırf bunun için miydi? İçimde ki gücü istediğin için miydi tüm bunlar!? İğrenç,nefret ediyorum hepinizden.
"Nefret ediyorum hepinizden! İğreniyorum sizden!"
"Hadi ama prenses.böyle düşünme halkına hizmet ediyormuş gibi düşün."
Halk mı? Kimin umurunda! Kendi kanımla kaplı olan ellerime baktım,bunu yaşamaya değer miydi?
"Hayır değmez."
Diablo,onu sadece ben duyabiliyordum.
"Sana acıyorum.Geçmişte ki aptal halime benzediğin için sana bir seferlik yardım edeceğim velet."
Yardım mı?
"Evet,merak etme acın dinecek ve iyileşeceksin.Yapman gereken tek şey kendini bana teslim etmen."
Artık hiçbir şey umurumda değil.İçimde ki ses ne kadar kötü olursa olsun umurumda değil.İçeri birkaç adam girdi,
"Prensesi hemen hazırlayın."
Bana yine acı çektirici şeyler yapacaklar! Ben korkuyorum! Diablo ben şuan da sadece tek sana güvenebilirim! Bana yardım et!
"Doğru karar ufaklık."
Bir anda sanki başım sıkışmış gibi zonklamaya başladı.Kocaman çığlık attım ve iki büklüm oldum.Görevliler geri adım atarak bana şaşkınlıkla baktılar,vücudum o kadar ısınmıştı ki sanki bir kor bedenimin içindeydi.Siyah ve morun bir arada olduğu büyük bir sis etrafımı sararak beni içine aldı.Tam o anda benimle dalga geçercesine konuşan adamın yüzünü gördüm.göz kapaklarımı açık tutmak mümkün değildi,başım koparcasına acısa da karnımda ki acı gitmişti.
