Karanlık Issız sokaklar

13.Bölüm Sonuç

Selammmmm 13.Bölüm de geldiğine göre artık rahat nefes alabilirim.
İyi okumalarrrr..

"Sana ve Çetin denen şerefsiz babana DNA testi yaptırdım."

"Ne.?"

"Alp n'aptın sen.?"
"O şerefsizin baban olduğuna inanamıyordum. Bak güzelim o senin baban olsaydı illaki bir şeyiniz benzerdi ama hiçbir şeyiniz benzemiyor. Çetinin de annenden şüphelenmesi bende kuşku uyandırdı ben de test yaptırdım."

"Sana inanamıyorum Alp." Ellerim titriyordu, ne yapacağımı bilmiyordum.
Bağırıp çağırasım var ama yapamıyordum..
Ağlayasım var ama ağlayamıyordum..
Nefes alasım var ama alamıyordum..

Alp masada duran ellerimi tutup, gözlerimin içine baktı. Tam konuşmaya başlayacakken onu susturmak istercesine hızlıca konuşmaya başladım.

"Annemi suçladığı şeyde haklı çıkması isteyeceğim son şey. Ve onun babam olması da. Şu an iki cehennemin arasında kalmış bildiğim hiçbir şey yok. Buna sebep olan kişi de sensin. "

"B-ben."
Gözlerim doldu. Ağlamayacaktım. Akmasını istediğimde, nefes almak istediğimde akmayan yaşın şimdi akmasına izin veremezdim. Bakışlarımı hemen kaçırıp kendime çekidüzen verdim.
"Evet, Sen.?" Bakışlarım yine onu bulduğunda ne diyeceğini bilmiyordu.

"Ben seni sadece o bilinmezliğin içinden çıkarmak istedim." Sadece mi

"Ben bir DNA testi yapamaz mıydım Alp.?"
Şu an ona kızmam belki saçmaydı ama benden habersiz öyle bir şey yapması gerçekten sinir etmişti beni.

"Alp, bak ben bu iki cehennemden birini seçmek yerine belirsizlikte kalmayı tercih ettim. Çünkü çaresi kendisinden beter."

"Güzelim.. özür dilerim senden habersiz yaptığım için ama-"
"Aması yok ki bunun sevgilim."
Sevgilim mi dedim ben.? Siktir
Aslında çok normal bir şey, sonuçta sevgilim ama sinirliyken söylemem..

Sakinleşmeye çalışıyordum. Zordu.
Nefes alışverişlerimi düzene soktuktan sonra

"Peki sonuç nedir.?" Diye sordum.
O korktuğum soruyu sormaya cesaret edebildim.

"Duymaya hazır olduğundan emin misin gülüm.?"
Ellerimi tuttu.
"Bak istersen Ateşle Savaş bizi yemeğe çağırdılar. Lila da orda olacak. Eğleniriz. Kafanı dağıt. Sonra da  sonuca bakabilirz bir tanem. Çünkü gerçekler bazen mutlu etmeyebilir."

"Olur gidelim." Dedim gözlerimi kaçırarak. Onunla konuşmak, onunla olmak beni ne kadar Rahatlatsa da bir yandan sonuçtan deli gibi korkuyordum. "Sen baktın mı.?"

"Hayır. Senle alakalı bir şeyi senden habersiz öğrenmek istemedim. Sonuçta senin bilmemi istediğin kadar bilmek istiyorum. Zamanla kendini açarsın bana zaten sevgilim.."

Testi de yaptırmasaydın benden habersiz be gülüm..

"Sen çok mu düşüncelisin acaba.?" Dedim gülerek "Biricik sevgilimi düşünmeyip de kimi düşüneceğim be.?" Seni yiyeciğim.

"Acaba şımartmasan mı beni.?"
"Neden.?" Dedi ayağa kalkıp beni de kaldırarak. "Çünkü ben tam bir sevgi arsızıyım. Asla doymam. Malum kimse sevmedi beni."

"Seni her zaman ben seveceğim. Yeterli değil mi.?" Dedi göz kırparak.
"O kadar yeterli ki sevgilim.." aklıma aylar önceki kimsesiz birinin kimsesi olacağım demesi geldi. Burukça gülümsedim. Bir yandan sözünde durması beni çok mutlu ederken bir yandan ona sarılıp öpüp ısırmak istiyordum. O kadar tatlı güzel bakıyordu ki..