Evet bölüm geldi. Okuyabilirsiniz.
Geç oldu ama biraz bana da hak vermenizi istiyorum. Telefonla 2000 kelime yazmak bile kolay değil.
Bilgisayarım açıldığında tabi ki daha güzel ve uzun bölümler gelecek ama lütfen biraz anlayışla karşılayın.
İyi okumalar,
Batın gözlerime bakıp benden yavaş yavaş uzaklaşırken derin bir nefes aldım.
Beren gelmeseydi ne olacaktı?
Salak kafam beni öpecekti. Bende aptal gibi buna izin veriyordum az kalsın.
Birbirimizden uzaklaştığımızda Beren yanımıza gelmişti. Batına hiç bakmadan ona döndüm. Bir bana bir Batına bakıyordu.
"Ne yapıyorsunuz siz burda?" Dedi şüpheli bir sesle.
"Hiiç" dedi Batın. "Öyle sohbet ediyorduk"
Kaşlarım havalandı. Sohbet?
Tabi efendim.
"Sen niye geldin?" Diye sordu batın ters bir ifadeyle.
"Eee Leyla'yı çağırmaya geldim. İnsanlar birlikte tuvalete girdiğinizi falan sanacak"
"Yuh" dedim. "Senin bu abin beni lafa tuttu"
"Ya ya nasıl laf ama?" Dedi batın yüzündeki sırıtışla dudaklarıma bakarken.
Oha be!
"Ben yemeğe iniyorum ya" diyip onları orda bırakıp hızla yemeğe indim. Az önce yaşananları hafızamdan silmiştim.
Galiba silmiştim.
Beren ve Batında aşağıya indiğinde batın karşımdaki sandalyede yerini aldı. Berende onun yanına oturdu.
"Eee çocuklar siz okulda görüşüyormusunuz?" Dedi annem.
Evet ya en yakın arkadaşlarım benim.
"Ben ve Leyla aynı sınıftayız" dedi Beren hevesle. "Biz görüşüyoruz" dedi ardından dudaklarını büzdü yüzüne üzgün bir ifade koydu. "Ama abimle hiç görüşmüyorlar, hep kavga ediyorlar"
Batınla aynı anda ona kaşlarımızı çatarak bakarken o alttan alttan sırıttı.
#hainberen.
"Yaaa" dedi annem üzülmüş gibi. "Niye ki?"
Ah bilsen annecim bu eşek herif bana neler yapıyor? Ah vah halim.
Dram yapma Leyla. Tamam.
"Yooo öyle bişey yok" dedim anneme bakarken. "Biz çok iyi anlaşırız Batın arkadaşımla"
Batının kaşları havalandı. Canım arkadaşım benim.
"Evet ben çok seviyorum" dedi Batın dan diye, gözlerimin için bakarken. Karnımda bişeylerin uçuştuğunu hissettiğimde yutkundum. "Leyla arkadaşımı."
Kalbime inme indi Atayı.
Annemin yüzünde imalı bir gülüş belirdiğinde masanın içine girmek istedim.
Şimdi şöyle-
"Yaa çok sevindim" dedi annem yüzündeki gülümseme silinmeden.
Bu kadın fenaydı valla.
"Evet Leyla iyi kız sevmeyeni yok" dedi Batın sesindeki imayı fark etmiştim. Ne alaka?
"Arkadaşları falan soruyor, hani okula gelmedi ya, sahi niye gelmedi?" Diye devam etti.
