Fotoğraftaki Leyla.
Evet bölüm geldi. Hemen iyi okumalar diliyorum çünkü biraz geç geldi. Özür dilerim.
Neyse sizleri çok seviyorum iyiki varsınız🫶
Şimdiden beğenip yorum yapmayı unutmayın, teşekkürler iyi okumalar...
2 gündür yatağımdan kalkmadan salak gibi düşünüyordum. Hasta bahanesiyle iki gündür okula gitmiyordum.
Zaten artık Arafta beni götürmeyecekmiş. Yani bununla alakası yoktu ama üşeniyordum İşte hayatımın sonuna kadar bu yatakta uyumak istiyordum.
Son zamanlar benim için aynı geçiyordu melisle iletişimi bitirmiştik. 4 yıllık bir arkadaşlık tabi bir günde öylesine silinemezdi ama ikimizinde biraz düşünmeye ihtiyacı olacağını düşünüyordum.
Berenle sürekli mesajlaşmaya başlamıştık. Salak Arafın yaptıklarından sonra ona gerçekten üzülmüştüm ve onu böyle bir dönemde yalnız bırakmak istemiyordum.
Arada bir Araf'a yazıyordum. Nasıl olduğunu sormak için ama o sürekli kısa cevaplar verip konuyu kapatıyordu. Anlıyordum Onunda canı sıkındı. O yüzden üstüne gitmek istemiyordum.
Arada annemle sohbet ediyorduk. Babamın adı ağzına bile almıyordu zaten almamlıda. Öyle boş ama yoğun bir hayatım vardı.
Sıkıntıdan sosyal medyadan kendime sanal arkadaş yapmıştım. Gerçekten hayatımın şansı gibi bir şeydi. Genelde benim insanlara sorduğum "nasılsın?" Sorusunu ilk defa bana önce soran olmuştu.
Adı denizdi. Denizle tanıştıktan sonra fark ettiğim şeyler beni çok üzmüştü. sürekli ben birilerinin yanında olmaya çalışıyordum, biri üzüldüğünde ona yardım etmek istiyordum.
Ama fark etmiştim ki bu okula geldiğim günden beri onlardan daha ağır şeyler yaşamıştım ama bir kişide benim yanımda durmayı seçmemişti.
Beren? Abisinin bana yaptığı her şeyden bihaberdi. Bir gün bile gelip benimle dertleşmemişti.
Oysa ben Araf'ı sürekli onun için uyarıyordum.
Araf? Ona abi gözüyle bakmaya başlamıştım bile. Ama ona göre ben neydim. Babasının üvey kızı.
Arafın gözünde sadece böyle bir değerim vardı. Zaten fazlasını beklemek aptallık olurdu.
Arkadaşım? Melis. Onunlada olanlar belliydi zaten.
Sanal arkadaşım denizle tanıştıktan sonra aslında ne kadar yalnız olduğumu fark etmiştim. Bu kimsenin sorunu değildi tabi ki.
Ama yalnızdım İşte.
Elimdeki telefonda babamla olan eski mesajlarımı okuyordum. Yapacak başka bir şey bulamıyordum.
Elim arama tuşuna gidecek gibi olurken kendimi tutup telefonu kapattım. Ne yapıyordum ben?
Kafam Allak bullaktı. Kendimi tekrar uykuya verdim. yoksa düşünmekten delirecektim.
😶
Sonunda yerimden kalktığımda aşağıya indim. Mis gibi kokular geliyordu. Merdivenlerden inerken bu merdivenleri ortaya çıkaran kişiye küfürler savuyordum.
Lanet gele merdivenlere!
Aşağıya indiğimde güzel güzel giyinmiş bir annemi beklemiyordum.
"Ooooooo" dedim mutfağa girerken "hayırdır güzelim nereye böyle? Ne bu şıklık?" Dedim sapıklar gibi.
