Way To Your Soul (Way Trilogy #2)

Kabanata 23: Girlfriend

Kabanata 23

Girlfriend

---

Alea: Nakabalik ka na ba?

I saw him online. I chat him.

Leandro: Yeah, miss you already.

Paimpit akong kinikilig sa gilid. I looked at my screen. Then, my eyes went to the video button. I click it. Unang ring pa lang ay sinagot niya kaagad ang tawag.

Nakaligo na siya. He is topless. Nalagay na ang tuwalya sa ibabang bahagi ng katawan niya. I wanted to scream pero baka mahalata niya, beside hindi na ako bata para gawin iyon.

"Kamusta ang biyahe? I told you not to go. Pwede namang dito ka na lang matulog."

"Saan ako matutulog? Sa kwarto mo?" Halakhak niya. Lagi naman siyang nakikitulog dito nung mga bata kami pati highschool.

"Ou pwede naman." Inosente kong tugon. Napahalakhak siya.

"Alea, were not child anymore ok? We're not highschools. Kung noon mapipigilan ko pa, ngayon, hindi na."

"Huh? Anong ibig mong sabihin?"

"Wala! Maganda ka! Sige na matulog ka na. Magkikita pa tayo bukas."

"Wait lang, gusto pa kitang makausap."

I want to talk to him so bad about anything.

"Ano yun? What do you want me to tell you? Huh?"

Ini-off muna niya ang camera sa screen niya, probably nagbibihis. Nang na-open ay tumambad ang gwapo niyang mukha sa screen. Nakabihis na siya.

"About the incident three years ago," Natahimik siya ng bigla kong isiningit iyon sa usapan. "It's okay if you don't want to tell me."

Tumikhim siya. It must be relly hard for him to tell everything.

"Diba umalis ako nun. Tas pumalaot ka? Ano ba talaga ang nangyari?"

"Malakas ang alon nun," pagkikwento niya sa akin. Huminto muna siya sandali bago nagpatuloy.

"At bakit ka naman pumalaot? Alam mo namang malakas ang alon! "

"I did it because I am angry."

"Ano?" Gulat ko sa kanya.

"I was angry to myself, Alea,"

Natigilan ako. "I was angry na hinayaan lang kitang umalis, Alea. I don't want you to leave,"

"I'm sorry," tanging sambit ko lang.

"Don't be sorry. Everything happens for a reason. Naniniwala akong ang lahat ng nangyayari ay may rason."

"Pero kung hindi ako umalis, mababago ang kapalaran mo!"

"Pag hindi ka umalis, wala tayo ngayon, nagkikwentuhan. Maybe, kung hindi nangyari ang aksidente, magkaibigan pa rin tayo. Who knows huh? I'd rather choose to suffer para lang makasama ka."

Natawa ako. Nakita ko ang paghiga niya sa kama niya. Ano kaya ang feeling makasama ang isang Leandro sa pagtulog? I know it feels good and secure. Miss ko lang na makasama siya.

It's been three years at inaamin ko na sumusuko ako. Nawalan ako ng pag-asa sa kanya at may pagkakataong sinasabi ko sa sarili na tatanggapin ko na ang lahat. Tatanggapin kong wala na siya. Tatanggapin kong patay na siya at hindi na siya babalik muli. It's been a tough journey, kahit naman ngayon, mahirap. Pero, naiilawan iyon, tuwing naiisip ko si Leandro at okay ang aming relasyon.