ჩანგბინი: ლამაზო მე უნდა წავიდე და მალე მოვალ.
მე: აუ სადდ? :(
ჩანგბინი: ნახავ.
მე: კაი ხო.
აუ ჰიუნჯინთან ხო არ მივიდე? ოლივია სადღაც შორსაა ვიღაცას ეჭორავება და მაინც ვერ დამინახავს. თან ჩანგბინიც წავიდა.
ჰიუნჯინთან მივედი და უკნიდან ჩავეხუტე.
ჰიუნჯინი: ფელიქს რა გინდა?
მე: არ ვიცი რაზე გაბრაზდი მარა შემირიგდი რაა.
ჰიუნჯინი: არა.
მე: აუ გთხოოვვ.
ჰიუნჯინი: არა.
მე: იცოდე ვიტირებ!
ჰიუნჯინი: ვაიმე კაი ხო!
უფრო მაგრად მოვუჭირე ხელები, მერე თვითონაც შემობრუნდა და ჩამეხუტა. ესე ყოფნა მომბეზრდა და კოალასავით შემოვეხვიე.
ჰიუნჯინი: ფელიქს ორი წამი მომცილდი უნდა ვჭამო.
მე: აუ არაა.
ჰიუნჯინი: კაი ხო.
ცოტახანში ჩანგბინი მოვიდა და პირდაპირ მოვშორდი ჰიუნჯინს. კიდე კაი ვერ დაგვინახა.
უცებ ჩანგბინი ჩემწინ ჩაიმუხლა და ბეჭედი ამოიღო. ვაიმეეეეე ეხლა გავგიჟდები! ყველა ცეკვავდა და დიდად ვერავინ ვერ შეამჩნია. მარა ჰიუნჯინი რო გვიყურებს ვგრძნობ.
ჩანგბინი: ფელიქს ცოლად გამომყვები?
აი ეხლა დამერხა. რა გავაკეთო? ისე ძაანაც არ მიყვარს ცოლად რო გავყვე. ცოტახანი მოეცადა და შემიყვარდებოდა. მარა არა სიმართლე უნდა ვუთხრა თორე მერე ვინანებ.
მე: არა..
ჩანგბინი: რ-რატო?
მე: ჩანგბინ მასე ძაანაც არ მიყვარხარ რო ცოლად გამოგყვე. საერთოდ იმიტო დაგთანხმდი რო ჰიუნჯინი დამვიწყებოდა და იქნებ ოდესმე შენც შემყვარებოდი ისე როგორც ჰიუნჯინი მიყვარს, მაგრამ არამგონია.
ჰიუნჯინს გავხედე და თვალები სადაცაა გადმოუვარდება. ჩანგბინი კიდე გაბრაზებული სადღაც გავარდა. ტირილი დავიწყე, ჰიუნჯინი კიდე ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა.
მე: მიყვარხარ..
ჰიუნჯინი: მეც მიყვარხარ.
მე: რა? ნუ მატყუებ, შენ ცოლი გყავს.
ჰიუნჯინი: ძალით დაგვაქორწინეს და ეგ გოგო არასდროს არ შემიყვარდება. მარტო შენ მიყვარხარ თან დიდიხანია უკვე.
მე: მაშინ რატო ეხუტებოდი ოლივიას?
ჰიუნჯინი: ნუუუ.. რო მენახა იეჭვიანებდი თუ არა.
მე: დამპალო.
ჰიუნჯინი: კაი მორჩი ეხლა ტირილს!
ცრემლები მომწმინდა და ლოყაზე მაკოცა.
მე: ოლივიას როდის დაშორდები?
ჰიუნჯინი: გპირდები მალე. და ხო, ვიცი რო შენი დაა, თვითონ მითხრა და ისიც ვიცი რატო გეზიზღება.
მე: ხოო..
ჰიუნჯინი: აუ ჩანგბინთან რო იყავი ისე მეშლებოდა ნერვები კინაღამ შემომაკვდა.
მე: დაწყნარდი ეხლა შენი ვარ.
ჰიუნჯინი: ჰეჰე. დღეს ჩემთან დარჩი, ოლივიას დედამისთან გავუშვებ.
მე: კაიი.
ცოტახანში წავედით სახლში. წვეულებაზე ჰიუნჯინს ნერვები მოვუშალე და მითხრა სახლში მივალთ და ნახავო ხოდა ეხლა მეშინია😭😭.
ჰიუნჯინი: ფელიქს გამასწარი.
გავიქეცი მარა დამიჭირა, საწოლზე დამაგდო და ეხლა ზემოდან მიყურებს ისე რო მგონი მალე შემჭამს. ნელნელა ახლოს იწეოდა, მე კიდე წიხლით მოვისროლე საწოლიდან. ეხლა ბოლო ხმაზე ვჭიხვინებ.
ჰიუნჯინი: ააა მეტკინაა!
მე: ბოდიშიი.
ხელი მოვკიდე და ამოვათრიე.
ჰიუნჯინი: თავი დავარტყი შენ გამო.
მე: კაი დაწყნარდი.
ჩავეხუტე და თავზე მოვეფერე. ცოტახანში ჩაეძინა და მეც დავიძინე.
