Artık çok fazla üstüme geliyorlardı. Bir yandan Emily, bir yandan Sophia, bir yandan da okul ve dersler... 13 Mayıs Salı günü Emily artık tamamıyla taşınacaktı. Artık onun yüzünü asla göremeyecektim. Yani küs olsak bile ne bileyim ben onu yine de seviyordum. Ertesi gün okula geldim ve Emily yoktu tabii ki. Bir dakika Emily nin en yakın arkadaşı ağlayarak sınıfa geldi.
- Michael...
- Efendim?
- Emily.
- Evet nolmuş Emily ye?
- O o, araba kazası yapmışlar ve Emily hayatını kaybetmiş.
- Neeeeee?
- Evet.
Şu an ağlıyor muydum. Ama nasıl olabilir... O günü zar zor atlatabildim ama nasıl yani tek yaşama sebebim nasıl yok olur???
Sanırım artık yaşama sevincim kalmadı. Yarın bir karar aldım ve çatının en üstüne çıktım. Annem falan beni durdurmaya çalıştı ama ben yine de kararlıyım. Ve işte kollarım sanki bir kartalın kanadı gibi açıldı. Artık sonsuza dek uçmaya hazırım...
Vee atladım. Emily bekle beni senden özür dilemek için geliyorum ama bu sefer hep senin yanında olacağım hemde sonsuza dek...
