KUMALIĞA DİRENİŞ {TAMAMLANDI}

2.Bölüm

Keyifli Okumalar

Oy ve yorum yapmayı unutmayalımm

&&&&&

8 saat sonra

8 saatir ameliyathane de canı için uğraşıyordu Almira Verzah. Kuma olmak istemediği bu hayattan kurtulmak için atmıştı kendini arkasında bıraktıklarını düşünmeden.

Herkes hastane koridorunda haber bekliyordu. Miraç abisi olmasına rağmen en uzak yerde dururken Ferzan Mihzar ve Mihzar aşireti koridoru doldurmuştu.

Ferzan izin vermediği için ne Renas ağa ne de Adaloğlu aşiretinden biri bile bu hastaneye giremiyordu. Sevdiği kadından iyi bir haber bekliyordu.

Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı iken elleri duvarları yumruklamaktan yara olmuştu. Birden tekrar ayapa kalkıp danışmana doğru gitmişti.

"Bu ameliyat ne zaman bitecek artık bir şey diyin!"

"Beyefendi az kalmış sakin olun lütfen."

"ÇILDIRICAM LAN ÇILDIRICAM!"

"NASIL LAN BENİM KADINIM? ALMİRA NASIL?"

"Abi sakin ol."

"Lerzan bırak beni bırak!"

Miraç'a doğru yürüyüp onu vurmaya başlamıştı.

"Mutlu musun lan mutlu musun?"

Bir yumruk daha atarken diğerleri onu ondan ayırmaya çalışıyordu.

"BIRAKIN LAN BENİ!"

"Almira Verzah'ın yakınları?"

Doktor'un sesiyle herkes o tarafa doğru dönmüştü. Ferzan onu bırakıp hemen doktorun yanına gelmişti.

"Benim nasıl durumu?"

"Fazla darbe almış eski yara izleriyle beraber ameliyat çok uzun sürdü. Bir kolu kırık bazı yerler de öyle omzu ezilmiş, yüzü fazla morarmış ve yanağında bi yara oluştuğu için de dikiş atmak zorunda kaldık. Şuan yoğun bakımda kalması gerekiyor durumu iyiye giderse normal odaya alabiliriz."

"Çok mu kötü çok mu canı acıdı?"

"Çok kötü ama hepsine dayandı gerçekten güçlü biri dediğim gibi bi süre bekleyeceğiz."

Herkes rahat bir nefes almıştı. Ölmemişti, dayanmıştı, güçlüydü.

Doktor giderken Ferzan ağa hızla Miraç'a doğru dönmüştü.
Korumaya işaret etmesiyle birlikte onu almışlardı. Şuan gitmeyecekti onlara derslerini sevdiği kadını gördükten sonra verecekti.

Almira'yı ameliyathaneden çıkarıp götürmeye başladılar. Sevdiği kadına doğru baktığında bir kez daha canı acımıştı.

Sevdiği kadın berbat bir hâldeydi. Sevdiği kadının canı çok acıyordu artık bunu hissediyordu.

&&&&&

Doktorlar sürekli girip çıkarken korkuyordu Ferzan ağa. Sevdiği kadına bir şey olur korkusuyla sadece ona doğru bakıyordu. Sevdiği kadın uyanmıştı ama hâlâ onu görememişti. Doktorlar odadan çıkarken en son bi doktor onların yanında durup konuşmaya başlamıştı.

"N'oluyor kötü bir şey mi var?"

"Bi durum oluşmuş."

"Uzatma doktor uzatma söyle!"

"Almira hanım konuşamıyor."

"N..ne?"

"Böyle durumlarda aslında düşükte olsa böyle bir ihtimal var. O korku o heyecanla böyle bi durum yaşanabiliyor. Kişiye göre değişiyor tabi bazıları 2 gün, ay veya bir daha hiç konuşamıyor bu kişinin gayretine bağlı."