KUMALIĞA DİRENİŞ {TAMAMLANDI}

9.Bölüm

Keyifli okumalar

Yazardan.

Bir insan acıyı en fazla ne kadar hissedebilirdi ki? Ferzan Mihzar, acıyı iliklerine kadar hissediyordu.

Bir kez daha sevdiği kadının canıyla sınanıyordu.. Bir kez daha onu kaybetme korkusuyla duruyordu..

Murat Verzah, Zerav'ın kurşunuyla anında ölmüşken, Almira içerde canı için yaşam mücadelesi veriyordu.

Vücudunda bir yara izi daha oluşmuştu..

Ferzan, kaç saattir öylece beklediğini artık unutmuştu.. Nefes dahi alamıyordu..

Sevdiği kadının canıyla sınanmaktan artık çok yorulmuştu...

Yine bir hastane koridorunda etrafındaki kalabalığa rağmen yalnız hissediyordu..

Doktorların hızla girip çıkmasıyla hızla ayağa kalkıp kapının önüne geçerken içinden bütün duaları okuyordu.

Tek istediği karısının iyi olduğunu duyup ona sarılmak istiyordu.

Bir süre daha öylece beklerken Doktor'un kapıdan çıkmasıyla hızla yanına gelmişti.

"Karım nasıl?"

"Eşinizin durumu gayet iyi, güzel dayandı fakat-"

"Ne?! Noluyor?"

"Bebeğinizi kaybettik.. Üzgünüm."

Doktor yanlarından giderken aldığı haberle bir kez daha sarsılmıştı. Varlığından yeni haberdar olduğu bebeğinin ölüm haberini almıştı..

Gözyaşları birbir düşerken hızla kendini toparlayıp ağlayan ailesine doğru dönmüştü.

"Kimse bunu Almira'ya söylemeyecek. Bunu duyduğu an yıkılır, hiçbir şekilde bilmeyecek."

Haklı olduğunu bildikleri için hepsi başıyla onaylamıştı bu kararı.. Daha kendisi bu haberi sindiremezken Almira için uğraşıyordu..

Almira'nın sedyeyle çıkmasıyla ona bakarken bulmuştu kendini. Yüzü bembeyazdı, dudakları solgundu.

Gördüğü kişi karısından çok uzaktı..

Onu odaya alırlarken herkes beraber odanın önüne gelmişti. Ferzan'ın doktordan zar zor izin almasıyla gerekli önlemler alınarak içeri geçmişti.

Sevdiği kadını gördüğü an gözleri dolmuştu. Yanına gelip oturduğunda sıkıca elinden tutup öpmüştü.

"Özür dilerim.. Çok özür dilerim benim yüzümden bir kez daha yara aldın.."

Ve canından bir parçası alınmıştı.. Ama o bunu hiç öğrenemeyecekti..

"Seni yalnız bırakmamalıydım, özür dilerim güneş ışığım."

Bir kez daha alnından öpüp odadan çıkmıştı. Birkaç saat sonra zaten istediği gibi görebiliyordu.

Ferzan'ın söylemesiyle bazı aile üyeleri eve giderken koridor biraz daha boşalmıştı.

Doktor'un gelip uyandığını haber vermesiyle beraber odaya girmiştiler.

"Güzelim.."

Ferzan, sevdiği kadının yanına gidip elini tuttuğunda Almira'nın elini çekmesiyle öylece kalakalmıştı.

"Yenge iyi misin?"

"İyiyim Asaf sağol."

"Çok korktuk yenge."