Terle uyanmış, oturmak için elinizden gelenin en iyisini yapmaya çalışmış, vücudunuz ağırlaşmış ve gözleriniz sulanmıştı. Kalbiniz, kabusunuzun size verdiği korkudan aşağı inerken göğsünüzden atıyormuş gibi hissettiniz. Etrafınıza baktığınızda Heeseung'un yanınızda yattığını gördünüz, ağır nefes aldığınız sesle uyanmaya başladınız. elleri başının arkasındaydı ve inlerken belinize doğru ilerliyordu,
"bebeğim..? İyi misin? neden uyumuyorsun?"
Yarı uykudaki erkek arkadaşınla yüzleşmek için hafifçe döndün. Eli yeniden konumlandırmanıza uyum sağlarken, alt sırtınıza doğru yol alarak rahatlatıcı bir hareketle hafifçe yukarı ve aşağı sürtünüyor.
"Bir kabus gördüm.." diye fısıldadın, kabus seni hala oldukça sarstığı için gözyaşları düşme tehlikesiyle karşı karşıyaydı. Sözlerin, Heeseung'un loş ışıklı odada bakışlarını karşılamak için otururken gözlerinde hala uykunun bir zerresini çaldı, sabah yaklaşırken panjurlardan parlayan küçük güneş ışıkları.
"Aşkım, iyi misin?" diye seslendi Heeseung, bir koruyuculuk telaşı hissederken, titrek sesinizi duyunca kalbi sıkıştı. Elinizi tuttu, başparmağını mafsallarınızın üzerine sürttü. Sizden doğru kelimeleri alma mücadelenizi görünce, ön kolunuzu tuttu, geri uzandı ve sizi onunla birlikte aşağı indirdi, başınızı göğsüne yerleştirdi. Ellerinden biri üst sırtına, diğeri boynuna dayalı, saçlarınla oynuyordu.
"Ben buradayım bebeğim, her zaman. bunun hakkında konuşmak ister misin? yoksa tekrar uyumaya mı çalışmak istiyorsun?"
"Kollarında uyumak istiyorum, şimdiden daha iyi hissediyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Enhypen reaction
Fanfictionbirileriyle ilişki kurmayı anlamsızca tüm kalbimle ve pervasızca istiyordum. tüm ipler kendi elimde sanıyordum, gençken herkes öyledir. fakat insan büyüdükçe vurdumduymaz oluyor, umut ve ihtiras tıpkı bir kum gibi kayıyor parmaklarımızın arasından.
