Burada duygular stabil değil.
Herkesin yüreği bir başkasının elinde.
Ve bir de itiraf mektupları...
Sahiplerine ulaşamadı.
Bu şiir bana yazıldı, başkasının kalbine işledi.
Ve Bay Lacivert...
O küfürlerin ve hakaretlerin sahibini aramana gerek y...
Bay Lacivert "Konu sen olduğunda cesur olduğum söylenemez."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sağ sol, sağ sol, sağ sol.
Boş gazoz şişesini sallarken kafam ne kadar da doluydu öyle. Sanki bir kitapta bir karakterdim. Bir önceki bölümde içimi dökmüşüm de bir şeyler açığa çıkmıştı. Bazı şeyler rayına oturmuş gibi hissediyordum. Kafamın içinde bir şeyleri halletmiştim.
"Yaren sallama artık şu şişeyi. Atsana çöpe." diyen Bahar'ın sesiyle irkildim. Öğleden sonraki son dersteydik. Saat üçe geliyordu. Zilin çalmasını ve yurda gitmeyi bekliyordum. Vücudumu zorlamasam da yorgun hissediyordum. Kafam sepet gibiydi.
Aklıma çok fazla düşünmenin zararını anlatan heykel geldi. Kocaman bir kafa küçük bedenin önüne serilmişti. Belki de bu yüzden yorgundum. Bir şeyler canımı sıkıyordu işte.
Zil çaldı. Çantamı sırtlayıp herkes gibi ayaklandım. Dilek ve Bahar aralarında kıkırdıyorlardı. Ben ve Nihal arkadan onları takip ediyorduk. Nihal evine giden sokağa kadar bizimle yürürdü. Sonra biz ayrılırdık. Yurt uzak değildi. Yirmi dakika yürüme mesafesindeydi. Servis de kalkıyordu ama şu günlerde havanın tadını çıkarmak daha mantıklıydı.
"Yorgun gözüküyordun Yaren Eda. İyi misin?" Size bahsetmiş miydim Nihal'in resmiyetinden. İkinci adımı da aynı anda kullanan tek kişi olur kendileri. "İyiyim. Biraz baş ağrısı var işte. Sağ ol sorduğun için." Kafa sallayıp İlkay sokağa gelene kadar sustu. Hep merak ettim neden bu kadar sessiz, sakin, yorumsuz olduğunu, sınıfta neden sadece bizimle konuşmayı tercih ettiğini? Eğer bir kitabın içinde karakterlersek onun da bir geçmişi, anlatması gereken bir hikayesi olmalıydı.
Sonunda Nihal ayrıldığında üç kişiydik. Diğerleri ile okulda ayrılıyorduk zaten. "Bugün çok güzel değil miydi? Kerim ne kadar iyi çocuk. Aynı bizden biri gibi. Onunla konuşurken ilk defa konuşuyor ya da bir yabancıyla konuşuyor gibi hissetmedim" dedi Dilek. Bahar da kafasını sallayıp hevesle, "Katılıyorum. Düzgün biri gibi duruyor. Sohbeti güzel. Eğlenceli. Arada gelse yanımıza konuşsak daha iyi tanısak daha güzel olur bence. Sence Yaren?"
