Burada duygular stabil değil.
Herkesin yüreği bir başkasının elinde.
Ve bir de itiraf mektupları...
Sahiplerine ulaşamadı.
Bu şiir bana yazıldı, başkasının kalbine işledi.
Ve Bay Lacivert...
O küfürlerin ve hakaretlerin sahibini aramana gerek y...
Hislerin Gücü "Basit bir koku bile gönülden gönüle başka duyulur."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bilincim yerine gelmeden önce rüyamın bir kesitini hatırlıyorum. Kim olduğundan emin olamadığım iki kişinin yanındayım. İkisi de eski çağlardan kalmış insanların kıyafetlerini giyiyorlardı. Çok zarif ve asil bir görüntüydü...
Kırmızının koyu tonlarında bir elbiseydi genç kadının elbisesi. Yeşil pelerin, adamın geniş omuzlarından sarkıyordu.
Kadın elindeki maskeyi adamın yoğun bakışlarından gözlerini ayırmadan yüzüne yerleştirdi. Maske kadının göz çevresini kaplıyordu. Kara elmaslarla bezeli bu maske parıldıyordu adeta. Genç adam ise başını iki yana sallayıp elini kadının yüzüne yakınlaştırıp maskeyi yakaladı ve yüzünden ayırıp yere attı.
Maske paramparçaydı! Şok içinde yerdeki parçalanmış değerli taşlara baktım. Sonra buğulu görüntünün kadın ve adama döndüğünü hatırlıyorum. Kadın ne şaşkındı ne de kızgın. Minnettar bakışlarla adama baktı. Gözleri dolu doluydu. Adamın ellerini tutup ona gülümsedi. Ve son... Devamı nerede saklı ben de bilmiyorum.
Gözlerimi açtığımda Dilek üniformasını giyiyordu. Bir an önce kalkmam için direniyordu. Dün geceden sonra odaya geldiğimizde Bahar çoktan uyuyordu. Belki de yatağın içine girip bizden kaçmayı tercih etmişti.
"Yaren! Kime diyorum? Bahar çoktan gitmiş." Kaçmaya devam et Jerry. Ben de Tom olup seni yakalamazsam... Kalkıp giyindim. Bugün Dilek'in saatine göre gelmiştik. Yani erkenden. Okula geldiğimiz saat normalde benim uyanma saatimdi. Neyse, farklılık iyidir. Kantine gidip çay aldık. Bahar ortalıkta gözükmüyordu. Sonra erkek oğlu erkek tayfası ve sessiz kız Nihal de nihayetinde okuldaydı.
"Yaren, senin ne işin var bu saatte?"
"Neden Eser? Ben bu okulun öğrencisi değil miyim?"
"Öylesin de erkencisin. Hangi derede kurt öldüyse Allah rahmet eylesin." Espri deyince de Eser.
"Çok komik!" Eser, Dilek'in yanına oturup saçlarıyla oynamaya başladı. "Üçüncünüz nerede sizin?" Omuzlarımı ve ellerimi bilmiyorum anlamında kaldırdım. "Aynı yerden gelmiyor musunuz kızım?"
"Erken çıkmış aşkım. Haber vermedi." Kaşlarını kaldırdığında şaşırdığını anladım. Bütün dönem Dilek ve Bahar aynı saatte gelmişti. İlk defa bugün ayrıydılar. "Tost mu alsak, bir şey yemeden geldim bugün." Eser kafa salladı. Arda da ayaklandı. Dilek, ben, Nihal kaldık. "Bahar iyi mi?" Nihal'e döndüğümde şaşkınlıkla baktım. Bir şeyler olduğunu hemen fark etmişti.
"Neden sordun?"
"Sabah sabah sahanın orada yürüyüş yaptığını görünce yalnız kalmaya ihtiyacı olduğunu düşündüm."
"Sahanın orada?" Kafasını salladı.
"Yürüyüş yapıyordu, tek başına..." tekrar kafasını salladı. "Bir sıkıntısı yoktur umarım."
