zg9

235 17 0
                                    

"အေစာ...."

"မႈိင္း က်ဳပ္အိမ္ေဘးမွာ...."
ေစာေခၚသံၾကားတာေၾကာင့္ျပန္ထူးလိုက္သည္

သိပ္မၾကာဘူးသူ့အနားစက္ေရာက္လာတယ္

"အလုပ္အဆင္ေျပရဲ႕လားမႈိင္း"

"ေျပပါတယ္ ကိုကံပိုင္ကအကုန္သင္ျပေပးတယ္ ဒါနဲ႔အေစာလာလုပ္ေနတာလဲ"

"အပင္စိုက္ဖို႔ေျမဆြေနတာ"
ေစာေမာလို႔ထိုင္ေနရာကထလိုက္ၿပီးေပါက္တူးကိုျပန္ကိုင္လိုက္တယ္

"ဘာလို႔ဒါေတြလုပ္ေနရတာလဲေပးေပး ကြၽန္ေတာ္လုပ္မယ္"

စက္ေပါက္တူးကိုယူဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့အေစာကမေပးဘူး
"ဒီေန႔အလုပ္ပင္ပန္တယ္မလားသြားခနနားၿပီးေရခ်ိဳးေတာ့.."

စက္ေပကပ္ၿပီးရပ္ေနလိုက္သည္
လုံးဝေရခ်ိဳးဖို႔မသြားေပ..

"ဒီမယ္ မႈိင္းက်ဳပ္ကသန္သန္မာမာေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ေနာ္ ဒီေလာက္ကေတာ့က်ဳပ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္"
အလိုမက်ရင္ဂ်စ္တိုက္တတ္တဲ့အက်င့္ကတစ္ကယ့္ကေလးက်တာဘဲဟုေစာေတြးမိတယ္

"အေစာကေယာက္က်ားတစ္ေယာက္မွန္းကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ဒါေပမဲ့အေစာကိုကြၽန္ေတာ္ဘာအလုပ္မွမလုပ္ဘဲေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနေစခ်င္တာေလ"

"က်ဳပ္ကအ႐ုပ္လား..."

"ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုတာက....."
အေစာနဲ႔သူ့ၾကားကေလထုကတင္းမာလာေတာ့စက္မ်က္ႏွာဟာၿပိဳေတာ့မဲ့မိုးလိုျဖစ္လာေတာ့သည္

ထိုအခါအႀကီးပီပီေစာဘက္ကဘဲတစ္ထစ္ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရတယ္
"ထားပါေတာ့ ေရသြားခ်ိဳးက်ဳပ္လည္းဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး"

စက္သည္သူ့အေပၚဘယ္လိုစိတ္ထားသည္ကိုေစာသိသည္
အခုလည္းသူပင္ပန္းမွာစိုးလို႔ေျပာမွန္းသိေပမဲ့
ေစာအေနႏွင့္လည္းစက္အရမ္းပင္ပန္းမွာမလိုခ်င္းဘူးေလ
ဒါေၾကာင့္တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကကူခ်င္႐ုံပါ

"ဒါဆိုေရသြားခ်ိဳးၿပီးေနာ္"

"အင္း..."

စက္ေရခ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္ေစာကအဝတ္အစားေတြေသခ်ာျပင္ဆင္ေပးထားသည္

"ကြၽန္ေတာ္ခ်ိဳးၿပီးၿပီ"

"ဒီမွာအဝတ္ထုတ္ထားတယ္လဲလိုက္က်ဳပ္ေရခ်ိဳးဦးမယ္"

ေစာေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့အခါလူးဖို႔သနပ္ခါးကအဆင္သင့္
ဒါေၾကာင့္သူမွာမၿပဳံးဘဲမေနႏိုင္
တစ္ကယ့္ကိုစကားတည္တဲ့သူဘဲ

------------
သူတို႔ညစာစားခ်ိန္

"ဒီေန႔က်ဳပ္သေဘၤာသီးဘဲေတာသုပ္သုပ္ထားတယ္မင္းစားတတ္ပါ႔မလား"
ေစာမွာေငြတိုေငြစရွိမေနတာေၾကာင့္အိမ္ေနာက္ေဖးမွသေဘၤာသီးေတြသာခူးၿပီးသုပ္ထားရသည္

"ဒါေပါ႔ ဘာလို႔မစားတတ္ရမွာလဲ ကြၽန္ေတာ္ကသေဘၤာသီးသုပ္အရမ္းႀကိဳက္တာ"
ထို႔ေနာက္စက္ထမင္းတစ္လုပ္အားစတင္စားလိုက္သည္
ေစာကထမင္းစားေနတဲ့စက္ကိုၾကည့္ရင္း

"က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္က်ဳပ္ေၾကာင့္မင္းဒီလိုအေနဆင္းရဲအစားဆင္းရဲရတာ"

"အေစာဘာလို႔မဟုတ္တာေတြစဥ္းစားေနရတာလဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ကေလအေစာရွိတာနဲ႔တင္အရာရာျပည့္စုံေနၿပီအေစာကိုေရြးခ်ယ္မိတဲ့အတြက္နည္းနည္းမွေနာင္တမရွိဘူး.."

"က်ဳပ္...က်ဳပ္က"

စက္သက္ျပင္းဖြဖြခ်ရင္းလက္ေဆးၿပီးအေစာနားသြားထိုင္ကာ
"အေစာဘာလို႔ကိုယ့္ကိုကိုနိမ့္ခ်ၿပီးအၿမဲေတြးေနရတာလဲဟင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ကေလအေစာကမရွိမျဖစ္ပါတစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ဒီလိုေတြေတြးေနမဲ့အစားကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕မင္းသားေလးအျဖစ္ေတြးၾကည့္ပါလား"

စက္အားေစာခ်က္ခ်င္းလွည့္ဖက္လိုက္ၿပီး
"က်ဳပ္...အၿမဲတမ္းသိမ္ငယ္ခဲ့ရတာ က်ဳပ္ကိုဘယ္သူမွမလိုခ်င္ခဲ့ဘူး အားလုံးကလ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တာမေကာင္းတဲ့အရာေတြျဖစ္တိုင္းလည္းအၿမဲက်ဳပ္ေၾကာင့္တဲ့"

စက္သူ့ရင္ခြင္ထဲတသိမ့္သိမ့္တုန္ေနတဲ့ကိုယ္ေလးကိုခပ္တင္းဖက္လိုက္သည္
အေစာတစ္ေယာက္ထဲဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္ခဲ့ရမလဲ
အထီးက်န္ခဲ့ရမလဲ ေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္စက္ရင္ထဲတင္းၾကပ္လာတယ္

"ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွအဲ့လိုျဖစ္မလာေတာ့ဘူးေနက္ြၽန္ေတာ္ရွိတယ္ အေစာအနားအၿမဲကြၽန္ေတာ္ရွိတယ္"

ေစာ စက္ရဲ႕ရင္ခြင္က်ယ္က်ယ္ထဲပိုနစ္ဝင္ေအာင္တိုးဝင္လိုက္ၿပီး
"အၿမဲက်ဳပ္အနားမွာရွိေပးရမယ္ေနာ္"

"ဒါေပါ႔ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္ရင္ေတာက္ြၽန္ေတာ္ကအေစာရွိတဲ့အရပ္ကိုဘဲမ်က္ႏွာမူၿပီးပြင့္လန္းမွာ"

ကံတရားႀကီးကသူ့အေပၚရက္စက္တာလြန္သြားလို႔ထင္ပါရဲ႕
ခ်စ္တတ္လြန္းစက္ကိုသူ့အနားပို႔လာခဲ့ေပးတယ္
ေနာက္ဆုံးေတာ့သူအသက္ရွင္ရမဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးရွိလာၿပီ

နမ်းချင်တယ်သူ့ပါးထက်က ရွှေဝါရောင်သနပ်ခါးကလေး( Complete)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora