Ben suçlu değilim!

20

23 gün sonra:

      Kaya'nın ölümünün üzerinden 23 gün geçmişti ama bu bana 23 yıl gibi gelmişti, abim ve kuzenimle barışmıştım. Onlar gerçekten benim abim ve kuzenimdi ilk başta onlara ne kadar soğuk baksamda artık en yakınımdakiler onlardı.

Yusufun anlatımıyla:

       Hepimiz çökmüştük, ne kadar düşman olsakta kız kardeşimin sevgilisiydi ve bu durum onu en derinden yaralıyordu. Onun için üzülüyordum ve elimdne gelsiği kadar yanında olmaya çalılıuordum ve bugün kafasını kafasını azda olsa dağıtmak için onu Çağrı ile bielikte sahile götürmeye karar verdik. Bunu ona söylediğimizde reddedecekti, odasında ağlamaktan deliye dönecekti yine ama onun için bunu yapıyorduk bizde.

     "Efsun."

  
     "Efendim abi?"

    "Hadi hazırlan seni dışarıya çıkartıyoruz."

    "Abi gelemeyeceğimi biliyorsun, neden zorluyorsun?"

    "Efsun, lütfen zaten tüm gün ağlıyorsun evde."

     "Abi bemim orda canım gitmiş benim burada ağlamam mı dert?"

   
    Bu konuşmasından sonra ona sarılmıştım ve o göz yaşlarına gömülmüştü. Onun için en iyisi ne ise onu yapmak istiyordum ama o hiçbirşeyi kabul etmiyordu. Onu rahat bırakmaya karar verdim ve yanından ayrıldım.