Eve geçtik ve hemen odaya çıktım internetler gitmişti ve bende kendi internetimi kullanmak yerine galerime girip galerimi temizlemeye başladım. O an karşıma çıkan fotoğrafla gözlerim dolmaya başladı, fotoğraf ta Kaya'nın ve benim olduğum bir fotoğraf tı. Göz yaşlarımı tutamayıp ağlamaya başladım ve sesimi duymuş olmalılar ki abimler hemen oda'nın kapısını açıp içeriye daldılar.
Beni o halde görünce hemen bana sarıldılar ve ne olduğunuz sordular bense onlara sadece telefonumun ekranını göstermekle yetindim.
"Efsun, anlıyorum ama lütfen kendini bu kadar yorma. İnan bana Kaya şuan hayatta olsaydı sen ağladığın için kendini suçlu hissederdi."
Dedi Çağrı abim.
"Evet, Çağrı haklı lütfen kendini bukadar yorma."
Onlara cevap veremeyecek kadar hem güçsüz hem de yorgundum.
5 ay sonra:
5 ay geçmişti, kos koca 5 ay geçmişti ben hayatımı, yaşama sebebimi, nefesimi kaybedeli. Hayla hiçbirimiz kendimizi toparlayamamıştık. Keşke şuan camdan çıkıp 'Ben ölmedim, şakaydı, kandırdım sizi.' Dese ama bunun gerçekleşme ihtiamli 4-2 nin =3 olması kadar imkansız dı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ben suçlu değilim!
RomanceSabah uyanmış yolda yürüyordum arkamdan polis sirebleri çalıyordu. Durup arkama baktım ve polis arabası'nın bana doğru geldiğini gördüm.
