🍃
Yayınlanma tarihi ( Başlangıç) ; 08.06.2023
Kitap şarkısı | İstanbul beyefendisi
HAYRAN KURGUDUR !
Çok severek okuduğum bir yazarın kitabından esinlenerek hazırlanmıştır !!
Bir cuma günü öğleden sonra saatler 17.23 ' ü gösterirken çalıştığım öz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kanun mu bu yanlızlık
İçinde ki yabancı
El üstünde dururken kuyuya düşen...
Mor ve ötesi 💜
Günümüz
Asansör kabinin gittikçe küçüldüğünü hissediyordum. Aradan geçen her saniye ile alanımız biraz daha kısıtlıyordu sanki. Bir köşeye büzüşmüş, kollarımı bacaklarıma dolayarak kafamı da bacaklarıma yaslamıştım. Son baktığımda savaşta benim gibi yere oturmuş fakat benim aksime bir selvi ağacı kadar uzun olan bacaklarını önüne doğru uzatarak rahat rahat oturmuştu.
Elektrikte kesilecek tam zamanını bulmuştu . Ya da müdür velilerle toplantı düzenleyecek tam da bugünü bulmuştu. Ya da savaşın 12 kabin arasından tam da benim içinde olduğum kabine bineceği tutmuştu.
Hepsine lanet olsun.
" Korkuyor musun ? " diye sordu
Başımı kaldırdım. Yüzünde endişeye benzer bir ifade ile beni süzüyordu. Göğsüme bir ağırlık oturdu. Ne diye sormayın çünkü ben de bilmiyorum.
" Hayır sadece üşüyorum " Üzerimde bebek mavisi kanvas pantolon ile şık beyaz bir bluz vardı . Psikolojik miydi Emin değildim ama kabinin gittikçe soğuduğunu hissederken bu kıyafetler beni pek de sıcak tutmuyordu.
Savaş yerinde kıpırdandı " Kazağımı verebilirim " Ellerini üzerindeki lacivert kazağının eteklerine götürünce panikle atıldım . " Yo.. hayır. Hayır buna..buna hiç gerek yok. Ben iyiyim " Gözlerini şüpheyle kıstı. " Emin misin ? " başımı sallayarak onayladım
Bugün her zamanki tarzından farklı olarak mavi bir kot pantolon ve lacivert bir tişört giymişti. Onu ne zaman görsem üzerinde hep siyah kıyafetler ve onu bir motor çetesinin lideriymiş gibi gösteren deri ceketi olurdu. Aslına bakarsanız ben zaten savaşı 2 kere görmüştüm. Ve teknik olarak onun tarzının ne olduğunu biliyor sayılmazdım. ( Aslı'yı sınıfa bırakırken ya da çıkışta alırken onu gördüğüm de anında yolumu değiştirdiğim zamanları saymıyorum tabii )
Omuzlarımı dikleştirdim ve bakışlarımı ondan alarak karşımdaki duvara diktim. Savaşa olan küskünlüğüm çok büyük bir boyuttaydı. Son 3 aydır onu ( ve yaptığı pisliği ) düşünmeden tek bir günüm bile geçmiyordu. İlk başlarda Her hatırladığımda ağlardım daha sonra bu sadece göz dolmalarına dönüştü. Şimdi ise sadece kalbimde derin bir sızı hissediyordum. Kısa süre içerisinde ona büyük anlamlar yüklemiştim.
