Aşk-ı Mahalle BxB

5

Keyifli okumalar.🌸
      

     Yemeğimizi yedikten sonra çaylar içilmiş ve Gencer müsade isteyip Uras'ı bize bırakarak işe gitmişti.Gencer taksi işinde çalışıyordu ve Uras'ı bırakacak kimsesi olmadığı için bize bırakıyordu.O yüzden Uras babasına olduğu kadar bizede çok bağlıydı,ilk başta zorlansakta Uras'ın küçüklükten bize alışkanlığı olduğu için zamanla iknalarımız işe yaramış ve zorluk çıkarmayı bırakmıştı.

Gencer gittikten sonra hepimiz odalarımıza dağılmıştık.Uras annem ve babamla uyumak istediği için onların yanında gitmişti.Ben uyumaya çalışırken odamın kapısı çalındı.Çok sesli olmayacak şekilde içeri girmesi için seslenmiştim.İçeri giren babamla biraz duraksasam da dükkanla ilgili bir şey söyleyeceğini düşünmüştüm.Yanıma gelen babamla yatakta oturur hale gelmiş ve yanıma oturan babam bir elimi elinin arasına alıp sıkmıştı.Ben ne olduğunu anlamamıştım ama sanırım yapacağımız konuşma dükkanla ilgili değildi.

"Oğlum bir sorunun yok değil mi üç gündür dükkana gelmiyorsun canını sıkan bir durum mu var,ne kadar babalara derdini anlatmak zor olsa da seni her zaman dinleyeceğimi bilmeni isterim ne olursa olsun."

Babamın yaptığı konuşma bugünkü duygusallığıma duygusallık getirmiş ve koca adam olan beni ağlamaya itmişti.Gerçekten bu aralar çok ağlıyordum,istemesem de ağlıyordum.Hep ağlamak ve bağırıp çağırmak istiyordum ama kime neden bunların hiçbirini bilmiyordum.

Ağlamaya başlamamla babam beni kollarının arasına almıştı.Her anne ve babama sarıldığımda içimdeki yangın biraz dinginleşiyordu.Ama her Gencer'i gördüğümde içimdeki yangın harlanıyordu,bir ayarda duramıyordum.Hiçbir şey demeden babama sarılarak da ağlamış ve geri çekilmiştim.

"Teşekkür ederim baba.Sadece bu aralar duygusal boşluğa düşüyorum sürekli ondan oluyor ve işe gelemiyorum ama yarın geleceğim söz."

Verdiğim sözle ikimizin yüzünde de ufak bir gülümseme olmuştu.Babam yüzümdeki yaşları silmiş ve saçımı karıştırmıştı.Ne kadar yaşım büyük olsada ne kadar kalıplı bir insan olsam da hem annemin gözünde hemde babamın gözümde ufak bir çocuk olduğumu biliyordum, kendileri söylüyordu zaten.Dışarıdan biri duysa gerçekten kalıbıma tükürebilirlerdi, ama onlara ne ki.

"Derdinin ne olduğunu az çok tahmin edebiliyorum ama sana söyle diye ısrar etmek istemiyorum.Şunu unutma eğer fazladan desteğe ihtiyacın olursa hiç çekinmeden benim yanıma gel,emin ol ki ilk göz ağrımın ne olursa olsun yanında olurum,ne olursa olsun."

"Şimdi ben uyumaya gidiyorum şunu söylemeden gitmek istemiyorum. Aşk;ucu ucuna uymayan bir düğüm gibidir.Ama zaten aşk uyum değil uyumsuzluğun kendisidir. O yüzden seni anlamadığımı asla düşünme.Şimdi iyi geceler sana,yarın dükkana gelmezsen bozuşuruz seninle ona göre."

Tekrardan babam bana sarılmış ve yataktan kalkarak odamdan çıkmıştı.Ne demek istediğini anlamıştım sanırım.İllaki bir şeylere uyumlu olmak zorunda değildik,aşkımızın herkese uyumlu olmasınada gerek yoktu. Biz farklı olsakta bir düğüme sahip olabilirdik. Çok isterdim Gencer'in beni kabul edebileceği olasılığı olsaydı hiç düşünmezdim o düğümü yapmak için,kimsede umurumda olmazdı. Anlıyordum ki hem annem hem de babam da ne olursa olsun arkamızda dururdu.Ama İşte Gencer,sorun hep Gencer'di.

Belkide şansımı denemeliydim ne olabilirdi ki en fazla heleki bu iki üç gündür bana olan bakışlarıyla ne olabilirdi ki.En fazla canımı alırdı,alan Gencer olduktan sonra o da sorun değildi.Nasipte sevdiğim adamın ellerinden ölmekte varmış derim en fazla.Güzel elleri ellerimi ısıtmak için saracağına canımı almak için boğazımı sarmış derim en fazla.Ne olacakki ondan gelen her şeye razı olmuşum ya ölüme bile,bundan dahası ne olabilir ki.

Yapacaktım ne zaman cesaretim gelirdi bilmiyorum ama yakın zamanda ona onu sevdiğimi söyleyecektim.Umarım beni onsuzlukla değil ölümle cezalandırırdı yoksa onsuzluğa dayanamayıp ben canıma kıyardım.