Aşk-ı Mahalle BxB

6

Keyifli okumalar.🌸

     Üzerimde hareket eden ağırlıkla uyanmıştım, gözlerimi hafifçe açıp üzerimde oturan Uras'ı görmemle gülümsemeye başlamıştım.Uras ellerini uzatıp yanaklarımı şıkmış ve eğilip yanaklarımı öpmüştü.Ben onun yanaklarını çok sevip öptüğüm için o da bana aynısını yapıp yanaklarımı öpüyordu her zaman.

Minik bedeni kollarından tutup kaldırmış ve hemen yatağa uzandırıp gıdıklamaya başlamıştı. Arada bir nefes almasına izin verip tekrardan gıdıklıyordum. İkimizin de en çok Uras'ın kahkahaları odayı ve evin içini doldurmuştu.Uras'ı gıdıklamaya devam ederken arkadan gelen öksürük sesiyle Uras'ı gıdıklamaya bırakmıştım.Arkamı dönmeye korkuyordum.

"Babaaa"

Uras'ın bağırarak yataktan kalmış babasına doğru koşup sarılması bir olmuştu.Ben ise Gencer'in gözlerine bakmak istemiyordum yine o can yakan bakışlarını görmekten korkuyorum.

"Günaydın Eyüp,Uras'ın sesi mahalleye kadar çıkıyordu,anlamıştım seninle oynadığını."

Yanlış anlamaması adına kendimi toparlayıp arkamı dönmüştüm.Yüzünde oluşmuş olan tatlı tebessümü sabah sabah çok iyi gelmişti.Günüm her sabah olmasa da bazı zamanlar bu şekilde ayıyordu ve ben bu anlarda hapsolmak istiyordum.Onun mavi gözlerine bakıp iç çektim,o kadar sesli bir iç çekişti ki beni kendime getirmiş ve ne yaptığımı algılamama sebep olmuştu.

"Günaydın Gencer abi.Uras her zamanki gibi Eyüp uyandırma operasyonu yapıyordu sadece.Ama sanırım bütün mahalleyi de bizimle birlikte uyandırmışız."

Gülmeye başlamıştı,nefesimi kesen gülüşünün öyle güzel bir tınısı vardı ki şiirler yazdırtırdı bana.Kilitli kaldım gülüşünde çekmedim gözlerimi cesaretim geldi,anlaması o an umurumda olmadı.Öpebilsem gülüşünden diye düşündüm,hülyalandım.

Ama yavaş yavaş solan gülüş beni kendime getirmeye yetti,cesaretim anında uçup gitti. Onunla birlikte benimde yüzümdeki tebessüm kayboldu,yine eksik kaldım.Bakamadım,o güzel mavi gözlerine bakamadım.Yine o uçsuz bucaksız korku ele geçirdi beni.

"Eyüp hadi oğlum kahvaltı hazır oyalanmadan gelin,Uras hadi sen gel ben senin elini yüzünü yıkayayım."

Kurtarıcı meleğim geç kalmadan gelmişti beni kurtarmaya.Annemin sesiyle Gencer Uras'ı anneme göndermiş ve odamdan çıkıp salona geçmişti.Odamdan çıkmasıyla içimde tuttuğum nefesi vermiştim.Kendime gelemiyordum ne olurdu cesaretim bu kadar kısa sürmese.

Ben kara kara düşünürken annemin ikinci defa sesini duymuş ve beklemeden yataktan çıkmış kendimi banyoya atmıştım.Elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmeye çalıştım. Biraz daha iyi olduktan sonra banyodan çıkıp mutfağa geçtim.

"Günaydın annemm."

Mutfakta çayları koyan annemin yanına gidip sarılıp öpmüştüm.En büyük destekçim, sırdaşım ve en önemlisi anneliği sonuna kadar yapan,güzeller güzeli meleğimdi annem benim.Gencer'e olan sevgimi kendi fark etmişti,Gencer'in terk edildiği gün çünkü onu o halde gördüğümde canım çok fazla yanmış ve kimseyi umursamadan onun acısına göz yaşları dökmüştüm.Olayın akşamı annem yanıma gelip gözleri yaşlı olan beni teselli etmiş ve bunun kendi için bir sorun olmadığını ne olursa olsun yanımda olacağını söylemiş ve olmuştu da.O günden sonra Gencer'le ilgili ne düşündüysem anneme anlatmış ve yükümü hafifletmiştim.

"Günaydın herkese."

Hoplaya zıplaya mutfağa gelen kardeşime hepimiz karşılık vermiş ve masaya oturup kahvaltı yapmaya başlamıştık.Gencer'in bakışlarını arada üzerimde hissediyordum ama ben bakamıyordum ona.

"Eyüp bugün kahveye gidecek misin?"

Sorduğu soruyla afallamıştım.Neden soruyordu ki.Yine Uras'ı parkamı götürecek benim kahveye gidip gitmeyeceğimi soruyor yada benim götürmemi isteyecek.Ben beni alıp götüren mavilerine bakakalmıştım.Her şeyi fazla düşünüyordum.

"Bugün dükkana gideceğim,bir şey mi oldu Gencer abi."

"Hayır sadece kahveye gideceksen beraber gidelim diyecektim.Ama dükkana gideceksen sorun değil ben de Uras'ı parka götürür sonra eve geçeriz o zaman."

Günlük raporunu vermişti resmen.İçimden bu duruma gülmüştüm.Gencer ben olmadığım sürece kahveye gitmezdi.Demekki evde sıkılıyordu ne kadar Uras'la ilgilense de uyuduğu zamanlar tek başına sıkılıyordu. Ama benim dükkana gitmem lazımdı.Babama söz vermiştim.

"O zaman şöyle yapalım bizim dükkanın oradaki parka götürelim Uras'ı sonrada dükkana geçeriz,hem babam Uras'ı çok özlüyor dükkanda olduğu zaman babamda mutlu olur Uras'ı gördüğü zaman."