SELAMLARRRRRR.BEN GELDİMMMMM.
BELİNAY
Selini banyoya gönderdikten sonra acıyan ayağıma iç çekerek baktım.Akılsız başın cezasını ayaklar çeker diye boşa dememişler.Doğrusu buydu değil mi cümlenin? Bence böyleydi.
Kendimle olan tartışmamı Selinin çığlığı böldü.Endişeyle yerimden kalkarak Seline seslendim ancak hiç bir yanıt gelmediğinden ayağımın acısını umursamadan banyonun olduğu koridora yürüdüm.
Banyonun kapısı açıktı ancak ışıklar kapalıydı.Işığı açmak için lambanın tuşuna bastığımda gördüklerim karşısında şoke oldum.
Kocaman olmuş gözlerimi karşı taraftan kaçırarak yerdeki fayansları izlemeye başladım. Bence benim acilen içeriye gitmem lazımdı.Ağzımın içinde "Pardon ya ben Selin bağırınca şey yaptım."diye saçmalayarak az önce kalktığım koltuğa geçtim.
Ne gördüğümü ne siz sorun demiyeceğim direk olarak diğer bir deyişle bodozlama konuya giriyorum.
Banyoda Merti ve Selini gördüm.İkisi de birbirine o kadar yakın duruyordu ki aldıkları nefesler resmen birbirlerine karışıyordu.Üstelik Mert banyo yapmıştı ve üzerinde sadece bornoz vardı.Aklımda gelen türlü senaryoları unutmak için telefonumla ilgilenmeye başladım.
Sosyal medya hesaplarıma göz geçirdikten sonra Selini elinde ilk yardım çantasıyla oturma odasına girerken gördüm.Hala ne yaşadığını sorguluyor olmalıydı ki komik yüz ifadesi yüzünden kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum.
Yanıma gelerek ayağımda ki yarayla ilgilendi.Bu süre zarfınca ne ben soru sormuştum ne de o konuşmuştu.Hem hala evde Mert varken onunla ilgili konuşmak ayıp olurdu.
Ayağımdaki pansuman işini hallettikten sonra dalgın dalgın yere bakmaya başladı. Duruma el atma zamanımın geldiğini fark ettiğimde "Selin hadi kalk ne bekliyoruz yemek yiyeceğiz.Valla kurt gibi açım." dedim.
Cevap gelmeyince kolunu dürtükleyerek "Sana diyom eyoo orda mısın?"
İrkilerek "E-efendim."
"Diyorum ki ok acıktım acilen yemek yemem lazım.Eflin de gitti zaten o yemekleri bitirmeden kendi karnımızı da doyuralım."
"Haaa?"
"Kalk lan.Sabrımı sınıyon heralde."diye çıkıştığımda dediğimi yaparak yerinden kalktı. Kapıya doğru yürüdüğümüzde spor ayakkabılarımı görmemle yüzümü buruşturdum.Ayağım acırken hayatta o ayakkabıyı giyemezdim.
"Selin yukardan bana sandaletlerimi getir misin?" dediğimi ikiletmeden yukarıya çıkarken ne yapacağımı bilmez halde etrafa bakmaya başladım. Bir dakika sonra Selin elinde sandaletlerimle merdivende göründü.
Yavaş adımlara yanıma yürürken dayanamayarak "Kaplumbağa bile seni geçmişti,biraz hızlı yürüsene kızım."
"Tamam ya tamam acelen neyse sanki."
"Acelem mi ne?" hayretle ona baktım. "Evet acelen ne?"
"Aclıktan ölüyüm mü Selin onu mu istiyon.Dün yola çıkmadan önce yediğim yemekle duruyorum.Az daha beklersem bayılacağım o derece."
"Sanki ben yemek yedim."
"Valla öyle bir halin var." diyerek elindeki ayakkabılarımı alıp aceleyle ayağıma geçirdim. Gerçekten biraz daha beklersem açlıktan bayılacaktım.Durum o kadar vahimdi yani.
