DREİLİN

Diğer Grup

Umarım seveceğiniz bir bölüm olur. Oy vermeyi unutmayalım.

EFLİN

Kapının ardında gördüğüm yüzlerle resmen şok geçirdim.Bir günde bu kadar talihsizlikte olmazdı değil mi?

Neden bir her belayı üstümüze çekiyorduk.

Sabahtan beri bizimle uğraşan çocuklar şu anda karşımızdaydı ve biz tatil boyunca bunlarla aynı evde kalacaktık.

Allah'ım sen bizi neyle sınıyorsun.

Elaleme neler denk gelir bize ne.

Vallahi bende ki şansla havadan at nalı yağar.Edebiyatımda kötü zaten o söz nasıldı hatırlamıyorum ama şimdilik benim eksik sözlerimle idare edebilecekmişiz gibi gözüküyor.

Gözlerimi Eflin'in deyişiyle star boydan ayırıp -daha doğrusu oradaki tüm erkeklerden ayırıp bizim kızlara çevirdim.

Onlarında en az benim kadar şuan içlerinden kendi şanslarına sövdükleri anlaşılıyordu.

Kimseden ses çıkmayınca Belinay söze girdi "Bize ev kalmamış buradaki bir odada boşmuş anlayacağınız orası maalesef ki bizim." Belinay'ın açıklamasından sonra big boy bir küfür savurdu.

Star boy sessizce homurdanıyordu ancak ne dediği anlaşılmıyordu.En sakin olanları ise gülerek bakışlarını hepimizin üzerinde gezdirdi.

Lavabonun ve mutfağın kapısı aynı anda açılınca kızlarla gözlerimiz oraya yoğunlaştı.

Mutfaktan taş gibi bir çocuk çıktı.

Artık ona nasıl baktıysam kaşlarını kaldırarak gülümsedi.

Kapıda ki şahıslar arkadaki çocukların varlığını fark etmemiş olacaklar ki hala bize bakıyorlardı taki benim arkadaki taşa attığım bakışa kadar.

Lavabodan çıkan çocukta -mutfaktaki kadar olmasa da - gideri vardı.Gözleri hepimizin üzerinde dolaştıktan sonra açıklama bekler gibi kaşlarını çattı

Hayır ne gerek var böyle tepkilere değil mi ama .

Selin açıklama beklediğini fark ettiğinde söze direkt olarak daldı "Bize ev kalmamış şu anda başka boşta kalan ev olmadığından ve sizinde evinizde ki tek oda boş olduğundan bizi buraya yönlendirdiler."dedi.

Ayakta durmaktan bedenimi taşıyamaz hala geldiğimden "Yeter artı çekilseniz de girsek yoruldum zaten."diyerek kapıda kini ittirerek içeriye girdim daha doğrusu daldım.

İçerisinin aynı dışarısı kadar şirin olduğunu anladım.Çok sade biçimde dizayn edilmişti.İnsanın ruhunu sakinleştirmesine yardımcı olacak kadar rahatlatıcıydı.

Benim ardımdan kızlar da içeriye girdiğinde kendimi ortada duran koltuğun üzerine bıraktım.

Diğer koltukta kıvrılıp yatan bir kişi daha vardı.Sanırım sabah ki üçlü bir odada az önceki saydığım üçlü de bir odada kalıyordu.

Bizim kızlarda içeri girdiğinde herkes oturma alanında toplanmıştı.Herkes sırayla birbirini gözleriyle yiyordu.

Aramızda ki sessizlik çığ gibi büyürken benim meteorun sesi duyuldu "Anlaşılan bu tatil eğlenceli geçecek." söylediklerini hayranlıkla dinlerken Belinay koluyla beni itekledi.

Kaşlarımı çatıp başımı ona çevirdiğimde "Görmüyormusun çocuk sana bakarak söylüyor hem sende mübarek yedin gözlerinle bu kadar belli etme be kızım yavaş yavaş."söylediği yerde sadece" sana bakarak söylüyor" yerine takılmam ne kadar doğru?