|08,35|
Koluma sürekli dokunulmasıyla huysuzca gözlerimi açtım, gözlerimin önündeki yüzle 'HIHH!' diye bir nida döküldü dudaklarımdan, Barın çatık kaşlarla yüzümü inceliyodu, bu kadar dikkatli izlemesi birazcık utandırmıştı.
"Sonunda uyandın komşu kız" dedi ve dün uyuduğu koltuğa oturdu "buraya nasıl geldim bilmiyorum ama, yardım ettiğin için teşekkürler."
Dedikleriyle iyice utandım "önemli değil ve dün gece motor anahtarını ev anahtarı sanıp kapın açılmadığı için her yere küfürler yağdırıyodun" dedim ve kıkırdadım dün ki hali aşırı tatlıydı, aklımdan çıkarmayacağım sayılı beraber anlarımızdandı.
Barın'a döndüğümde gülüşüme baktığını fark ettim, çok mu saçma gülüyodum acaba?
"Neyse, her şey için teşekkürler komşu kız ben gideyim artık" dedi ve dizlerine vurarak yerinden kalktı, "istersen kahvaltı hazırlayabilirim" soruma şaşırmış gibi yüzüme döndü, kızarmış yanaklarımı görsün istemediğim için saçlarımı yanaklarımı hafif örtecek şekilde getirdim.
"Sağol, işlerim yoğun, bir daha ki sefere borcun olsun..." dedi ve kapıya doğru yürüdü arkasından bende ilerledim kapıya yaslanıp ayakkabılarını giyen Barın'ı izledim.
Ayakkabılarını giydi üstünü düzeltip kulağıma doğru eğildi, kalbimin içinde ki kelebekler çarpısmaya başladı, sıcak nefesi kulağıma çarptı ve "ben borçları unutmam komşu kız."
Barın sırıtarak merdivenlerden inmeye başladı, amacı neydi kalbimi durdurmak felan mi?
Kapıyı kapattım bir yudum su alsam iyi olacaktı.
|14,54|
0542-: Ben geldim,
0542-: Yine.
Barın: Aman ne güzel(!)
0542-: Bu kadar mutlu olcağını bilseydim daha erken gelirdim (!)
Barın: Yok almayayım, sağol.
0542-: Bugün o kadar sinirli gibi değilsin.
Barın: Kesinlikle değilim, istediklerimi yavaş yavaş alıyorum.
0542-: Ne gibi?
Barın: Sonunda daha büyük bir stüdyoya geçiyoruz.
0542-: Yoksa, iki ay önce almak için gittiğin ama sonra bir şekilde alamadığın stüdyo mu?
Barın: Evette sen bunu nerden biliyosun?
0542-: Dedim ya tanıyorumdur belki seni diye, çok yakından belki de.
Barın: Kimsin, benim bulmamı istemiyosan adam gibi kim olduğunu söyle.
0542-: Biraz sabretmen gerekecek Barın.
Barın: Başlarım sabrına, söyle.
0542-: Hep sabırsızdın Barın, ama bu konu senin için ne kadar basitse benim için o kadar zor, kendimi senin günlük iliskilerinden birine kaptıramam.
Derin bir nefes aldım, Barın'ın ne dediğine bakmadan sohbetten çıktım.
Sahilde yürümeye devam ederken önüme fırlayan bir kediyle kücük bir çığık atsam da kedinin umrunda degilmiş gibi bana sürtünmeye devam etti, yere eğildim bembeyaz tüyleri mavi gözleriyle pek sokak kedisini andırmıyodu, evden kaçmış ya da sokaga atılmış olabilirdi.
Dikkatlice kediyi kucağıma aldım, bu anı bekliyomuş gibi hemen kucağıma yerleşip patilerini yalamaya başladı.
Sanırım onu eve götürecektim, evime yakın olduğu için eğer ilan felan asılırsa hemen yardım ederdim ama şuan onu dısarda bırakmaya gönlüm el vermemişti.
