Hangi ateşe versem gönlümü, yakamıyor haddince.
Gönül bitap, gönül talan, gönül yangın yeri..
Senden kalan eşyalar yangınımın alevi.
Bu yangın ki kor tutmadı.
Alabildiğince hoyratmış sevdamın harı,
İçimdeki ateş, yaktı serin suları.
Dilim sükût libâsını giydi yâr yürekten gidince,
Can suskun, can kırık, can yaralı..
Lâl oldu dizelerim; beterdir ahvâlim,
Bir seni istedim, bir seni sevebildim.
Merhem diyerek sürdüm seni kanayan yerlerime,
Deva beklediğim yerlerinden dağlandı yüreğim.
Pare pare yüreğimde açtığın yarayı da sevdim,
Ve ben senden öteye hiç gidemedim.
Hiç gitmedim, hep kaldım.
Sen giderken arkadan bakakaldım,
Gittin, yarım kaldım.
Aşık kaldım,
Sadık kaldım,
Hasret kaldım..
Hep kaldım işte.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Feliks Kulpa
Poetryzamanında sevdiğim, zamansızca sevdiğim ve her zaman seveceğim adama.. adına mesut cinayet dedim. yani bir nevi aşk. ilk gibi, tek gibi, ömür gibi bir aşk. öyle ki yokluğu şiir, varlığı masal. ruhu ruhuma değmiş, gölgesi gölgeme karışmış ben nasıl...
