|-Hüzün Mü Mutluluk Mu?-|

127 12 27
                                    

Eve geldiklerinde Jisung valizini boşaltmak için odasına çıktı. Jeongin de yardıma çıktı.

Jeongin: Hyung?

Jisung: Jeongin?

Jeongin: İy...

Jisung: LAN İYİYİM AAAA YETER CİNNET GEÇİRİCEM ŞURDA!

Jeongin: PUHAHAHHAHAH

Jisung ve Jeongin gülüşürken içeri Bangchan girdi. Jisung ve Jeongin bunu fark etmedi.

Bangchan: Pişt kahkaha kuşları hadi aşağıya.

Jeongin baş salladı ve Jisung'u çekmeye başladı. Jisung az kalsın merdivenden yuvarlanıyordu. Jeongin gerçekten gülmekten ağlıyordu. Minho, Jisung'un gülüşlerini duydukça çok daha mutlu oluyordu ve sadece ona bakıyordu. Felix ve Hyunjin ise bu durum karşısında sadece gülüyorlardı. Changbin ve Seungmin aralarında şakalaşıyordu. Bangchan, bu duruma karşı çocuklarının ve sevgilisinin mutluluğuna bakıyordu.

Jisung: Bangchan! Hadi gel! Sensiz olmuyor burası ve... Seungmin!

Seungmin: Öhöm Öhöm

Changbin: Yalan mı yani?

Felix: Daha geçen gün öyle demiyor muyudun?

Hyunjin: "BaNgChAn OlMaZsA yAşAyAmAm"

Bangchan: Öyle mi sevgilim?

Seungmin utancından kıpkırmızı olmuştu. Bangchan geldi ve onu dudağından öptü.

Minho: Bangcha-

Bangchan: Sus, sadece sus.

Jeongin: Ama Hy-

Bangchan: GELİYO BAK 96 NUMARA TERLİK

Jeongin: Sustum.

Bu konuşmalar geçerken diğerleri gülmekle meşguldü. Tam o sırada Jisung'u polisler aradı ve acilen karakola gelmesi gerektiği söylendi. Herkes ayaklandı ve koşarak karakola gittiler.

Polis: Jisung bey ailesinin katilini öğrenince şok olacak..

Jisung: Neden?

Polis: HAAGH

Jisung: Pardon?

Polis: Oğlumu boşuna suçlamışsınız. Katil o değil.

Minho: Ne?! Nasıl? Çocuğu öldürmeye çalıştı sizin oğlunuz!

Polis: Katil o değil işte.

Bangchan: SÖYLEYİN ŞU KATİLİ!

Seungmin: Sakin ol Bangchan.

Polis: Katil.. Bayan Han Minda

Jisung: NE?! Hayır bir hata olmalı! Kuzenim yapmış olamaz!

Minho: Jisung sakin ol.

Jisung yine titremeye başalmıştı. Ailesinin öldüğünü öğrendiği ilk gün gibiydi. Yere düşüp ağlamaya başladığında Minho onu hemen kucağına almıştı ve Jisung, kafasını Minho'nun omzuna koyup ellerini boynuna sarmıştı.

Bangchan: Teşekkürler memur bey.

Polis: Görevim bu, ne demek. Ayrıca oğlumla konuşacağım. Merak etmeyin.

Changbin: Tekrar teşekkürler, kolay gelsin.

Minho, o sırada Jisung'u eve götürmüştü bile.

Jisung: Olmaz, olamaz o yapmış olamaz! O annemleri çok severdi. Yo... O bunu yapmadı... Hata var, hata olmalı.

Korkuyorum~' -Minsung-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin