Jisung sabah kalkar kalkmaz çantasını alıp kapıdan çıktı. Arkasından bir ses geldi.
Bangchan:Yemek yemeyecek misin Jisung?
Jisung:Hayır. İştahım yok.
Bangchan:Bekle o zaman geleyim bi!
Jisung:TamamBangchan hızlıca giyindi ve Jisung'un koluna girdi. Jisung normalde koluna girdiği gibi konuşmaya başlardı ama şu an gülmemişti bile.
Bangchan:Kendini bu kadar üzmesen mi canım?
Jisung:Denerim.
Bangchan: Pekâlâ.Jisung adımlarını hızlandırdı. İyi olabileceğini sanmıyordu.Koşarak okula yöneldi.Küçük bir ağlama sesi duyuldu. Bangchan zor da olsa ona yetişti.Sıkıca ona sarıldı.Jisung bu sarılmadan ayrıldı.
Bangchan:Jisung! Lütfen üzülme bu kadar...
Jisung:Denerim dedim.Denerim Bang.Bangchan derin bir iç çekti ve "Git" dedi.Jisung yine ağlamaya başlamıştı.Bangchan gittiği için kendini suçluyordu.Jisung koşmaya başladı.Bangchan onu rahat bırakmak için sabit hızla gitti.
(...)
Jisung okulun önüne gelmişti.Önce biraz durdu.Daha sonra derin bir nefes alıp ilk adımını attı. Fakat dengesini kaybedip düştü.Jisung alaycı şekilde kendine güldü.
Jisung:İlk günden aşık oldun zaten.Sonunun böyle olacağı belliydi.Minho geldiğin ilk günden beri hayatındayken ayrılınca nasıl toplarsın kendini?!
dedi ve ayağa kalktı.Tam ayağa kalktığı sırada karşısında Hyunjin vardı.
Hyunjin: Gerçekten kardeşim, nasıl düzeleceğiz?
Jisung:Bilsem şu an düzelmiştim öyle değil mi?
Hyunjin: Doğru.Hadi gel sınıfa çıkalım.Jisung,Hyunjin'den yardım alarak yürümeye başladı.Durumu gerçekten beterden ötedeydi. Birinci kata çıktıklarında Jisung birine çarptı.O kişi Minho'ydu.
Jisung: Minho konuşalım mı?
Minho:Bekleyin.Felix çıkıverdi.Minho hemen onu yanına aldı.
Minho:Hadi bakalım açıklayın.
Jisung: Bakın gerçekten yanlış anlaşılma.Hyunjin benim eski sevgilim.Ne olduğuna dair en ufak bir fikrim yok.Yeni yeni hatırlıyorum Hyunjin'i.Zaten anlaşamadığımız için ayrıldık. Bangchan'a sorun!
Felix:Ara bakalım.Jisung, Bangchan'ı aradı.Hoperlöre aldı.
Bangchan:İyi misin ne oldu?Neden aradın?Bak lütfen kendini beter edip ağlamış olma.Ya da kan şekerin mi düştü?Yemek yedin mi?Hm?Su içtin mi?
Jisung:Sakin ol Bangchan.Yanımda Minho,Felix ve Hyunjin var.Sana da bir sorumuz var.Biz Hyunjin'le sevgili olduk mu?
Bangchan:Evet ama eskiden.Hatta çok kavga ediyordunuz.Her kavgasında bana geliyordun salak!
Jisung: Sağol bay bayyy!Minho soran gözlerle bakıyordu.Gözlerinde hüzün vardı. Jisung 'a döndü.
Minho: Gerçekten sen benle ayrıldıktan sonra hiç bir şey yemedin ve içmedin mi? Çok mu ağladın? Ah... Özür dilerim.
Jisung:Sorun yo...Lan barışmış bunlar.
Felix:Ne yapayım kıyamadım.Minho, Jisung'un ağlamış gözlerine ve yaş dolu gözlüğüne bakıyordu.Jisung gitmeye kalktı ki Minho onu tuttu.Jisung şok olmuştu.Minho onu kendine çekti.Önce sarıldı,sonra saçlarının kokusunu içine çekti.Daha sonra suratına baktı.O ağlamış gözlere dayanamadı.Jisung'u dudağından öptü.Jisung bu durumdan memnundu.Hyunjin ve Felix onlara bakıyordu.Onlar da sessizce sınıfa gitti.Minho,Jisung'u öpmeyi bıraktı.
Jisung: Barıştık mı şimdi?
Minho:Yok ya seni öptüm ama barışmadık.Salak mısın ya!O gözlerine,o yanaklarına o ellerine,o...Her şeyine ölürüm senin...
Jisung:İyi ki sen sevgilim...
Minho:İyi ki biz Jisung'um...Jisung,Minho'nun elini tuttu.Minho da onu yanağından öptü.
Minho: Özür dilerim...Seni aç bıraktığım, ağlattığım,senin üzerine bıraktığım tüm kötü etki için özür dilerim...
Minho ona sarıldı.O sırada Bangchan oradaydı.O huzurlu sahneyi izliyordu.Arkasından Jeongin geldi.Bangchan'ı çekerek oradan uzaklaştırdı.
Jisung:O zaman kantine gidelim mi sevgilim?
Minho:Gidelim sevgilim...(...)
Ders zili çalmıştı.Jisung ve Minho el ele sınıfa girdi.Tüm sınıf onlar girer gimez alkışladı.Jisung korkudan yere yapıştı.Minho da gülmeye başladı. Jisung,Minho'dan destek alarak ayağa kalktı.Jisung: Bugün daha ne kadar düşcem acaba?
Minho:Ben varken düşmezsin.
Jisung:Sen varken bana hiç bir şey olmaz.Yavaşça sıralarına geçtiler.Sıraya oturduklarında Seungmin ve Changbin onlara bakıyordu.O sırada baş belası pislik denilecek Jomin sınıfa girdi.Ve Jisung'un korkulu günü yeni başlamıştı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Korkuyorum~' -Minsung-
Hayran KurguHan henüz 15 yaşındayken ailesini kaybetmişti.Her şey onun üzerine gelirken okulunu değiştirmek de onu kötü etkileyecekti.Fakat Lee Minho, hayatını etkileyecekti.