Hilalinden Doğan Yıldız

2)Tanışma

Ahsen: "Merhaba ben Ahsen Kahramanlı.Azerbaycandan Özel Harekat Timine katılmaya geldim.Hali-hazırda teğmenim."
Komutan: "Yanlış geldin o zaman."
Ahsen: "Ne?Kartal timi..."

Komutan: "Evet!Kartal timi!Seni özel harekat timine kabul edemem.Ama askeriyede çalışa bilirsin.Şimdi çıkar mısın lütfen,işlerim var.Beni meşgul ediyorsun."

Ahsen: "Çıkmıyorum!Beni dinlemek zorundasısınız,benim de sözlerim var.Bu time katılma hakkımı elimden almayın,bana bir şans verin."

Komutan bakışlarını tavana dikib derin bir nefes alır ve annesinin sözlerini hatırlar: " Her kes bir şansı hak eder,oğlum."

Komutan: "Tamam öyle olsun.Her kes bir şansı hak eder.Ben de sana bir şans vereceğim.Ama ikinci bir şans asla!Yarından itibaren gelebilirsin."

Konuşma bittikten sonra komutan ayağa  kalkıp büyük adımlarla kapıya doğru adımlar ve Ahsenle birlikde dışarı çıkarlar.Son bir kez kızın yüzüne bakıp: "Tek bir şans!"der,adeta fısıldar gibi.Sonra çekip gider.Ahsen hiç bozuntuya vermeden omuzlarını dikleştirir ve emin adımlarla binadan dışarı çıkar.Buraya kadar geldiyse bundan sonrasını da becerebilirdi.Hayallerini gerçekleştirecekti.
                              **********
Telefonun çalmasıyla düşüncelerinden ayrılır.Cebinden telefonunu çıkarıp kulağına götürür:
Alev:Alo,canım,nasılsın?
Ahsen:Selam,iyiyim güzelim sen nasılsın?
Alev:Ahsen,tayinim çıktı,Doğu bölgesinde olduğu için ailem biraz endişelendi,tabii evden baya bir uzak.Ama sonra karar verdik...
Ahsen:Eee?
Alev:Kız geliyorum işte ne eee-si?Yanına geliyorun yanına,eğlence is cominggg.
Ahsen:Haa anladım çok sevindim canım,ama buralar tehlike yuvası gibi.Her an her yerden saldırıya uğrama ihtimalin var.Bir daha düşün derim.
Alev:Hayııır!Ahsen ben kararımı verdim,öğretmen olmak benim çoçukluk hayalim,biliyorsun.
Ahsen:Biliyorum,boncuğum.Asma o güzel yüzünü.O zaman gelince beraber ev bakarız.
Alev:Tamam.Yarın geliceğim zaten.Hem yüzümü asdığımı nereden biliyorsun?
Ahsen:Çabuk gelmene  sevindim.Tepkilerini anlamam için yüzünü görmeme de gerek yok.
Alev:Yaaa,canım benim.Annem çağırıyor.Hadi ben kaçtım.
Ahsen:Görüşürüz canım.Süreyya teyzeye selam söyle.

Konuşma bittikten sonra Ahsen telefonu cebine koyar.Ve askeriye binasına bakarak derin bir iç çeker...

                          AHSENDEN:
Karşımda duran ihtişamlı binaya baktım.Koyu tonda renkleri ve kenarında parlayan ışıklarıya adeta rüzgara meydan okuyordu.Yılların hatırasının,acısının,tatlı-tatsız olayların şahiti olan bir binaydı.Eski olduğu dış görünüşünden belliydi.Ama bu onu eksiltmiyor aksine daha iddialı yapıyordu.Binanın bahçesinde askerler karınca gibi bir oraya bir buraya koşturuyordu.Her kesin bir acelesi vardı.Zamana meydan okuyorlardı adeta.Binadan ön planda göklere yükselen ve kararlılıkla dalgalanan bayrağa baktım.Bakıp da güç aldığım bu bayrak binanın kendine özgü bir parçasıymış gibiydi.Artık ben de buradaydım.Türk Silahlı Kuvvetlerinin önünde.Rüzgarın saçlarımı zarifce okşamasıyla ayağa kalktım.Hava kararmak üzereydi.Yavaş-yavaş batmakta olan Güneşin mor ve turuncu renklerde ışınları yüzüme vuruyordu.Bu tarifedilemez huzur ve gurur hissiyle binaya doğru adımladım.Artık her kesle tanışma vakti gelmişti.
*************
Kendimi toplayıp timin dinlenme odası olduğunu öğrendiğim odanın kapısını çaldım.Önce tereddüt etdim,elim kapı kolunda hareketsizce kalmıştı.Tam yüzümü dönüp gidecekken kapı açıldı.Kapıda neredeyse benim yaşlarımda sarışın,yeşil gözlü bir asker vardı.Selam verdim ve içeri girmem gerektiğini söyledim. "Selam.Yarından itibaren ben de sizin aranıza katılacağım.İsmim Ahsen Kahramanlı."
Sonra hepsi tek tek ayağa kalkdı.
-"Ben Yankı" dedi,az önce kapıyı açan asker.
-"Ben Evran,Deniz kuvvetleriyim havadan karadan sorumlu bir teğmenim."
Sonra hepsi Evrana baktı.
"Hee.Havadan karadan sorumluymuş.Sen Deniz kuvvetlerinden görevli değil miydin?Ne ara havaya kalktın karaya indin haberimiz yok bizim?Neyse ben de Nihat.Sivil savunma amiriyim."